ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΝΤΟ...
03/01/2023
•
γράφει ο φωστήρας
Επιτέλους είπε αντίο στο ποδόσφαιρο ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Το πήρε απόφαση ότι δεν τον ήθελε καμία μεγάλη ομάδα στο ρόστερ και (ιδίως) στα αποδυτήρια της και την έκανε για τον Αραβικό Κόλπο να κολλήσει τα τελευταία ένσημα και να πάρει το επικουρικό για την αδαμάντινη συνταξιοδότηση του.
Είχε παραγίνει το κακό με δαύτον. Εδώ κι ενάμιση χρόνο ήταν μέσα στη μπίχλα, στην μουρμούρα, στο σταβομουτσούνιασμα. Από την ώρα που (ξανά) πάτησε το πόδι του στο Μάντσεστερ ήταν συνέχεια στραβωμένος με όλους και με όλα. Η επιστροφή του στην ομάδα που τον ανέδειξε και μαζί της πήρε το πρώτο του Champions League και την πρώτη του Χρυσή Μπάλα, έγινε εν χορδαίς και οργάνοις. Με πρώτο τον γηραιό ποδοσφαιρικό του μέντορα, Sir Alex Ferguson, όλοι φαντάζονταν ένα επικό φινάλε σε μία μεγάλη καριέρα. Φρούδες ελπίδες. Ο κακομαθημένος και εγωπαθής super star αποδείχθηκε ανίκανος να κάνει ειρήνη με τον χρόνο αλλά και με τον ίδιο του τον εαυτό.
Το τελευταίο εξάμηνο μάλιστα, τα σκάτωσε τελείως. Από τη μία ξαπόστειλε τον μάνατζερ του να γυρίζει από χωρίου εις χωρίον και να ψάχνει (οποιαδήποτε) ομάδα που θα δεχόταν να του προσφέρει 25 εκατομμύρια το χρόνο και συμμετοχή στο Champions League. Μπας και βάλει δέκα γκολ παραπάνω, μήπως και δεν τον περάσει κανένας άλλος (πρώτα απ’ όλους ο κοντός, που τον ακολουθεί κατά πόδας) από αυτήν ή την επόμενη γενιά. Σάμπως όλη του η καριέρα κρεμόταν και κρινόταν από τα νούμερα που θα έγραφε στο τέλος.
Κι από την άλλη, έμοιαζε στην Αγγλία με φυλακισμένο που περιμένει το αποφυλακιστήριο του και μανούριαζε διαρκώς, μέχρι που έδωσε εκείνη την συνέντευξη, όπου τα έκανε όλα μπουρλότο. Και βέβαια αποδείχθηκε αδύνατον, με όλα αυτά που έκανε (στην ηλικία των 37 ετών πλέον), να βρεθεί μεγάλη ομάδα να του δώσει συμβόλαιο.
Στο δικό μου μυαλό, όλος αυτός ο εκνευρισμός οφείλεται στο ότι εδώ καιρό ο Ρονάλντο το είχε πάρει απόφαση ότι δεν θα μπει ποτέ τελικά στην κουβέντα για τον GOAT. Όχι μόνο στην σύγκριση του με τον Μεγάλο Κοντό, αλλά και με όλους τους Μεγάλους του παρελθόντος. Είναι πια ζήτημα αν θα μπει κάποτε στην πρώτη δεκάδα. Στη δική μου λίστα μάλιστα, δεν μπαίνει ΟΥΤΕ στην πρώτη εικοσάδα.
Η ιστορία ίσως να μην τον θυμάται τελικά ούτε και για αυτά τα νούμερα του στα γκολ. Όπως δεν θυμάται για τίποτε άλλο και εκείνον τον Μπίσκαν ή Μπίτσαν, ή όπως λέγανε τέλος πάντων εκείνο τον Τσέχο (;), που είχε 800 γκολ πριν από εκείνον. Εκείνο ίσως για το οποίο, ίσως, τελικά θα μνημονεύεται, είναι ότι υπήρξε πραγματικά αυτός που εγκαινίασε την Νέα Εποχή και τον τρόπο με τον οποίον θα παίζεται το ποδόσφαιρο τα επόμενα χρόνια.
Όπερ και καθόλου και δεν μου αρέσει, λόγω του ότι είμαι παλαιάς κοπής. Γι’ αυτό και στο μέλλον, όποτε θα έχω τη διάθεση να δω Τέχνη στο ποδόσφαιρο, θα βάζω στο You Tube βίντεο με τα εικαστικά αριστουργήματα των Μεγάλων Καλλιτεχνών: του Πελέ, του Μέσι, του Μαραντόνα, του Ρονάλντο –Φαινόμενο, του Κρόιφ, του Ρομάριο, του Μπεστ, του Ρομπέρτο Μπάτζιο, του Σώκρατες, του Ζίκο, του Γκαρίντσα...
Διαβαστε ακομα: