ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΚΤΑΡΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΤΡΕΧΑΛΑΤΖΗΣ...
''Να τον πάρουμε, πρόεδρε, είναι καλός παίκτης, παικταράς είναι, τρέχει πολύ στο γήπεδο... ''.
Δεν έχει άδικο ο άνθρωπος, που προσπαθεί να πείσει τον μεγαλομέτοχο να συμφωνήσει στη μεταγραφή του... τρεχαλατζή ποδοσφαιριστή. Σήμερα το παιχνίδι θέλει τρέξιμο. Να κάνει χιλιόμετρα ο παίκτης, και μα είναι δυνατός, να αντέχει στις σωματικές ''επαφές'', στις συγκρούσεις με τον αντίπαλο. Στα τζαρζαρίσματα, τα σκληρά και βίαια που τα βλέπουν οι μαυροφόρες και κάνουν το κορόιδο. Αυτή, άλλωστε, είναι η ''γραμμή'' στο όνομα του θεάματος.
Ποιο είναι το νόημα του παιχνιδιού; Να ικανοποιείται ο θεατής και ο τηλεθεατής. Να μη διακόπτεται η ροή του αγώνα, δηλαδή του θεάματος. Τα κοράκια να υπηρετούν το θέαμα, όχι να το σαμποτάρουν.
Το ποδόσφαιρο κυριαρχεί σήμερα ως θέαμα. Κατόπιν τούτου, προσαρμόζεται στην εποχή του. Δεν γίνεται διαφορετικά. Τα χρόνια που έπαιζε ο Πελέ και ο μέγας Γκαρίντσα ανήκουν σε πεπερασμένη εποχή. Και αργότερα, περασμένα και τα χρόνια του Μαραντόνα. Παικταράδες στις δεκαετίες του '60 και του '70, αλλά κι αργότερα, ταλέντα φυσικά, δεν θα έδειχναν σήμερα την αξία τους. Μ' άλλα λόγια στον καιρό μας το παιχνίδι έχει αλλάξει. Μπήκε η τρεχάλα, και η δύναμη, και η ταχύτητα.
Μπήκε στο ποδόσφαιρο και η στατιστική, όπως στο μπάσκετ. Και η τεχνολογία. Τα μετράνε όλα, πάσες, σουτ, τελικές, χιλιόμετρα. Πόσο τρέχουν ποδοσφαιριστές και ομάδες.
Διαβαστε ακομα: