ΒΑΡΥΜΑΓΚΑΣ ΝΤΑΙΦΑΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΒΕΝΤΕΤΕΣ

Σα σήμερα 24 Μαρτίου, το 2014 στα 87 του χρόνια πέθανε ο Σταύρος Νταϊφάς. Απώλεια για την οικογένειά του, τους δικούς του, συγγενείς και φίλους προσωπικούς. Όχι και για τον Ολυμπιακό! Είναι κομμάτι ισχυρό, δεν το παραμερίζεις εύκολα από την Ιστορία του Ολυμπιακού. Ήταν ο πρώτος πρόεδρος της ΠΑΕ, το 1979, τότε που από τα σωματεία προήλθαν οι ανώνυμες εταιρείες. Με τον Νταϊφά ο Ολυμπιακός πήρε τέσσερα σερί πρωταθλήματα, τα πρώτα πρωταθλήματα επί εποχής επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Προσωπικότητα το άτομο. Ο πρόεδρος με τη σιδερένια γροθιά, όπως τον έγραφε ο αποδυτηριάκιας από το 1982.

Προσωπικότητα λέω ότι είχε ο Νταϊφάς επειδή ήταν δυνατός και σκληρός. Μ' όλους το ίδιο. Και με συνεργάτες και με αντιπάλους. Με ποδοσφαιριστές και δημοσιογράφους. Σκληρός. Πεζοδρομιακός. Εφοπλιστής σαλονάτος και μάγκας λιμανίσιος. Να πω μόνο ότι μέχρι τότε ήταν άγνωστο έργο φάτσες κάργα λαϊκές και βαρυμαγκήτικες, όπως του Νταϊφά και του Γιώργου Βαρδινογιάννη. Μέχρι τότε οι πρόεδροι Ολυμπιακού, Παναθηναϊκού, ΑΕΚ είχαν συμπεριφορά κοινωνικώς...αποδεκτή, σχεδόν όμοια γυμνασιάρχου, διευθυντή υπουργείου, τραπεζίτη.

Μια ιστορία από τα παλιά. Τάσος Μητρόπουλος και Νίκος Αναστόπουλος (φώτο) είναι το δίδυμο στον Ολυμπιακό. Κολλητάρια ο ψηλός και ο κοντός. Σε κάποια φάση, λίγο πριν τελειώσει το πρωτάθλημα του 1983 γίνεται ένα χοντρό επεισόδιο. Ο Νταϊφάς, είπαμε, είναι σκληρός παίκτης, άγρια τσαμπουκαλεμένος και δεν σηκώνει νταηλίκια. Ακόμα και από δύο παίκτες που είναι θεμέλια στην ομάδα. Τους τιμώρησε και τους πέταξε επιτόπου από την ομάδα.

Ο αείμνηστος “ΦΙΛΑΘΛΟΣ” γράφει ένα ρεπορτάζ, σύμφωνα με το οποίο στον Ολυμπιακό υποστηρίζουν πως πίσω από τους δύο ποδοσφαιριστές κρύβεται ο Βαρδινογιάννης. Χαμός. Ο καπετάνιος κάνει μήνυση στην φυλλάδα, αλλά όταν ήρθε η ώρα του δικαστηρίου ο δικηγόρος Αλέξανδρος Λυκουρέζος είπε πως ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού αποσύρει την κατηγορία.

Θεωρείται “ιστορικό” το γεγονός αυτό και δεν αφορά την κόντρα Βαρδινογιάννη με Νταϊφά, όσο την εφημερίδα. Δηλαδή; Ούτε έξι μήνες ζωής δεν είχε ο “ΦΙΛΑΘΛΟΣ” και έτσι που ήταν επιθετικός, με βάση την επικαιρότητα όπως έπαιζε τέτοια εποχή, εύκολα είχε χαρακτηριστεί αντιπαναθηναϊκός, φιλοολυμπιακός.

Από μία άποψη ο Νταϊφάς, όπως ο κάθε ισχυρός πρόεδρος, είχε “δίκαιο”. Γιατί ήταν καλομαθημένος από εφημερίδες χωρίς κουλτούρα κριτικής, και προσκυνημένες τόσο στον οπαδικό κόσμο των ομάδων όσο και στους μεγαλοεπιχειρηματίες των ΠΑΕ.

Σχετικά με το επεισόδιο της “ανταρσίας” των δύο διεθνών, του ψηλού και του κοντού. Τότε είχα μία κουβέντα με τον άνθρωπο στο σπίτι του οποίου οι Τάσος Μητρόπουλος, Νίκος Αναστόπουλος έγραψαν την επιστολή προς τον σκληροτράχηλο μακαρίτη πρόεδρο του Ολυμπιακού. Δεν χρωστούσε στους δύο παικταράδες ο Νταϊφάς. Σε κανέναν δεν χρωστούσε ο Σταύρακας. Σφικτός, παζάρι στο καυτό τηγάνι, όμως ο κύριος στις υποχρεώσεις του.

Έχουν να το λένε. Ο Νταϊφάς ήταν κρύο αίμα και μέταλλο στα νταραβέρια του τα οικονομικά. Παίκτης δύσκολος. Ό,τι, όμως, συμφωνούσε θα το πλέρωνε στην ώρα του. Ο λόγος του ήταν συμβόλαιο. Ο συνεπέστατος. Απλά, το πρόβλημα ζόρισε επειδή ο ψηλός και ο κοντός του Ολυμπιακού είχαν ζητήσει περισσότερα λεφτά από τον Ολυμπιακό.

Όσο για το στόρυ με τον Κοσκωτά δεν έχουν καμία σχέση αυτά που γράφτηκαν. Ότι η κυβέρνηση “πίεσε” τον Νταϊφά να δώσει την ομάδα στον τραπεζίτη που τον κυνηγούσε όλη η Ελλάδα με μπροστάρηδες τους εκδότες. Ο Νταϊφάς είχε οικονομικά στριμώγματα με τη ναυτιλία. Αυτός ήταν ο λόγος που παραχώρησε το πακέτο μετοχών στον Κοσκωτά, έναν απατεώνα αλλά και “θύμα” του Ανδρέα Παπανδρέου.

Διαβαστε ακομα:

ΜΕΛΙΣΣΑΝΙΔΗΣ, ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ ΜΕ ΑΝΑΜΜΕΝΑ ΚΑΡΒΟΥΝΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ