ΛΑΜΟΓΙΟ Η ΧΟΥΝΤΑ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΥ ΤΟΥ ΟΥΕΜΠΛΕΥ

Μια αλήθεια στην Ελλάδα της δικτατορίας. Άνθρωποι που δεν είχαν σχέση με το ποδόσφαιρο, αφήνω τους οπαδούς των άλλων ομάδων, έγιναν φανατικοί αντιπαναθηναϊκοί. Επειδή το «τριφύλλι» έκανε θριαμβευτική πορεία στο κύπελλο πρωταθλητριών Ευρώπης και σε κάθε αγώνα, σε κάθε πρόκριση οι χουντικοί είχαν το πρώτο τραπέζι πίστα στο γήπεδο της Λεωφόρου.

Χουντοκρατείτο το 1971 ο Παναθηναϊκός. Η Ιστορία, όμως, δεν κάνει χάρη σε κανένα Παπαδόπουλο και Παττακό, ώστε το όνομα του έτσι ή αλλοιώς να συνδεθεί με τη μνημειώδη επιτυχία της πρόκρισης στον τελικό του κυπέλλου πρωταθλητριών. Μονάχα στα ονόματα των ποδοσφαιριστών υποκλίνεται η Ιστορία. Του τεράστιου Δομάζου, των Καμάρα και Σούρπη, Αντωνιάδη και Ελευθεράκη, Οικονομόπουλου και Γραμμού, Πιτυχούτη και Τομαρά, Βλάχου και Καψή.

Και, βέβαια, με τη χωρίς προηγούμενο θαυμαστή πορεία στην Ευρώπη εκείνη τη σαιζόν του Παναθηναϊκού έχει ταυτιστεί το όνομα του Φέρεντς Πούσκας. Του παγκόσμιου Ούγγρου, πασίγνωστου παγκόσμια ως “καλπάζων συνταγματάρχης”.

Ένας διοικητικός είναι απαραίτητος σε μία ομάδα. Το ποδόσφαιρο, όμως, κουβάλαει το επικό, το ηρωικό, το ανατρεπτικό, το θεϊκό, κι αυτά τα στοιχεία τα επιδοτούν οι ποδοσφαιριστές, μόνον οι ποδοσφαιριστές, κι αυτός που τους καθοδηγεί, που τους εμπνέει, ο προπονητής τους.

Ό,τι καλύτερο ήταν αυτό που διέπραξε ο Παναθηναϊκός με τη δημιουργία στο γήπεδο της Λεωφόρου της προτομής του εμβληματικού Πούσκας. Μέγας ποδοσφαιριστής, ταλέντο σχολής του φυσικού ποδοσφαίρου, κι ένας άνθρωπος χρυσή καρδιά. Και στην παρέα, και στην προπόνηση ήταν ίδιος, ευχάριστος, πλακατζής. Άκακος εντελώς.

Κρέμασε τα ποδοσφαιρικά παπούτσια ο Πούσκας κοντά 40 χρονών και από την Ισπανία βρέθηκε στον Καναδά. Είχε ένα αποτυχημένο ξεκίνημα ως προπονητής, όπως και ως επιχειρηματίας, μια δουλειά με λουκάνικα. Από το πουθενά βρέθηκε στον Παναθηναϊκό, το καλοκαίρι του 1970 και σα σήμερα 2 Ιουνίου ανέλαβε την ομάδα. Με την πρώτη έγινε το θαύμα. Από το γήπεδο της Λεωφόρου που και τότε έμοιαζε με προσφυγικό κατάλυμα στον καθεδρικό ναό του ποδοσφαίρου, στο Ουέμπλεϋ. Μήπως έβαλε το χέρι της η χούντα;

Από θεωρίες συνωμοσίας, άλλο τίποτα. Ότι ο Ωνάσης δωροδόκησε τον Ερυθρό Αστέρα που είχε κερδίσει 4-1 στο Βελιγράδι και στη ρεβάνς έκατσε να χάσει 3-0. Ότι ο Πούσκας με τις γνωριμίες του στην Ευρώπη εξασφάλισε ευνοϊκές διαιτησίες. Ότι η ΚΥΠ, η σημερινή ΕΥΠ, είχε επιστρατευθεί κι αυτή για να σπρώξει τον Παναθηναϊκό. Ακόμα και βαμμένοι βάζελοι είναι σίγουροι ότι έπεσαν λεφτά για να βοηθηθεί ο Παναθηναϊκός, ιδιαίτερα στο 3-0 της Λεωφόρου επί του Ερυθρού Αστέρα. Τη νίκη-πρόκριση που έστειλε την ελληνική ομάδα στον τελικό. 

Οι γάβροι ήταν για λύπηση. Πώς να άντεχαν τόσο μεγάλη επιτυχία από τον αιώνιο αντίπαλο. Το άκουσα με τα ίδια μου τα αυτιά, μάλιστα σε αθλητική εφημερίδα που εργαζόμουν. «Μακάρι, Θεέ, να ρίξεις το αεροπλάνο του Παναθηναϊκού για το Λονδίνο, να μην παίξει στο Ουέμπλεϋ…». Ασφαλώς και δεν θα το εννοούσαν. Το είπαν, όμως.

Η μισή Ελλάδα είχε πάει στο Λονδίνο. Ο «τομεάρχης αθλητισμού» της χούντας, ο περιβόητος συνταγματάρχης Κωνσταντίνος Ασλανίδης είχε ανέβει στο αεροπλάνο της αποστολής του Παναθηναϊκού αγκαλιά με εικόνα της Παναγίας. Πώς, λοιπόν, ήταν δυνατόν να τσακιστεί το αεροπλάνο; Δεν θα το επέτρεπε με τίποτα η Παναγία, η οποία τελικά στάθηκε με το μέρος των Ολλανδών. Κέρδισε 2-0 τον Παναθηναϊκό ο Άγιαξ με την υπερομάδα του, και στη συνέχεια άλλους δυο σερί τελικούς του πρωταθλητριών, το 1972 και το 1973.

Διαβαστε ακομα:

ΠΟΤΕ ΘΑ ΞΑΝΑΓΙΝΕΙ ΤΟ ΠΑΟ- ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 8-2!