ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟ; ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ
Στην επικαιρότητα πάλι - και πάντα -η βία στα γήπεδα. Είναι τόσο ρουτίνα το πρόβλημα, που έκοψε το παραμύθι και ο εκάστοτε αρμόδιος υφυπουργός. Τον πήρανε χαμπάρι ότι το πρώτο που έβγαινε από το στόμα του ήταν ότι θα κτυπήσει τη... βία. Ποτέ κανείς αρμόδιος και ειδικός δεν ''προβληματίστηκε'' γιατί υπάρχει γήπεδο στο πρωτάθλημα και για την αλητεία των χούλιγκαν. Και γιατί, επιτέλους, δεν την ξεριζώνουν.
Σα σήμερα 30 Σεπτεμβρίου ξεκίνησε το πρώτο παραμύθι φούρναρης επαγγελματικό πρωτάθλημα, το 1979. Μιλάμε για εντελώς γραφική κατάσταση. Χωρίς πλάκα αυτά δεν θα γινόντουσαν ούτε στην Ουγκάντα. Και σε καμία Ταγκανίκα. Δίχως να αλλάξει τίποτα επί της ουσίας μπαίνει μπροστά το πρώτο πρωτάθλημα των ΠΑΕ, δηλαδή των εταιρειών, όχι των σωματείων, όχι των συλλόγων, όπως συνεχίζουν να αποκαλούν τις ομαδάρες τους. Λες και δεν γύρισε σελίδα το ποδόσφαιρο! Μπήκαν επιχειρηματίες βαρβάτοι στις ομάδες αλλά, επαναλαμβάνω, στα ίδια χνάρια του ερασιτεχνισμού, του αμειβομένου ποδοσφαίρου.
Πρόσεξε φάση, στη νέα Ελλάδα, όχι εκείνη του 1962. Γίνεται η Β΄ εθνική, με 4(!) ομίλους και 56(!) ομάδες. Δηλαδή; Καμία σκέψη επιχειρηματική αλλά και ποδοσφαιρική. Μόνο πως θα βολέψουμε ομάδες, μην παραπονιέται κάποια περιοχή της χώρας.
Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός στο ΟΑΚΑ, Μάρτιος 2012. Οι χούλιγκαν μπουκάρουν κάποια στιγμή, στους επισήμους(!), όσο το αποτέλεσμα είναι 0-0. Στη συνέχεια ο Αμπντούν κάνει το 0-1 και λόγω των τσαμπουκάδων, μη λέμε λεπτομέρειες, ο Κάκος διακόπτει το ντέρμπυ.
Το ποδόσφαιρο στη Ελλάδα δεν είναι επαγγελματικό. Δεν είναι επιχειρηματικό. Το ποδόσφαιρο είναι «προεδρικό». Η ομάδα είναι για πάρτη του προέδρου. Και ο πρόεδρος δεν είναι για το ποδόσφαιρο, είναι για να παίζει μπάλα αυτός, γι’ αυτό βρίσκεται σε κατάσταση... ισορροπίας με το χουλιγκαναριό
Διαβαστε ακομα: