ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ ΗΤΑΝ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ

 

Κλεάνθης Βικελίδης. Μεγάλο όνομα του Άρεως. Έχει δώσει το όνομά του στο γήπεδο του Χαριλάου.

Δεν φθάνει αυτό. Δεν τιμάς μονάχα τη μνήμη του πεθαμένου. Έναν μεγάλο, έναν σπουδαίο τον «χρησιμοποιείς» και μετά το θάνατό του. Για να δείξεις εσύ, ο ζωντανός, ότι είσαι κλάση. Ότι είσαι άξιος να κρατάς με τον μακαρίτη μία πνευματική σχέση. Ότι είναι πνευματικός σου πατέρας, ο πνευματικός σου συγγενής.

Οι Ανδριανοπουλαίοι, πέντε στον αριθμό, του Ολυμπιακού. Από τα εννέα(!) αδέλφια Βικελήδηδες οι πέντε ήταν αθλητές, κι απ’ αυτούς οι δυο, ο Κώστας και ο Νικηφόρος, ήταν συμπαίκτες του Κλεάνθη με τη φανέλα του Άρεως και της εθνικής ομάδας. 
Ο Κλεάνθης Βικελίδης έπαιξε 15 χρόνια στον Άρη. Προπονητής, εκτός από Άρη βέβαια, έκανε και στους ΠΑΟΚ, Απόλλωνα Καλαμαριάς, Πιερικό, Νίκη Βόλου. Και στη Μικτή Μακεδονίας. Γεννήθηκε Σεπτέμβριο του 1915 και πέθανε σα σήμερα 4 Νοεμβρίου το 1988. Τη χρονιά των ολυμπιακών αγώνων, το 2004, πήρε το όνομα του το γήπεδο, που είχε εγκαινιαστεί το 1951.
Ήταν η έκφραση του πάθους και της αφοσίωσης στην ομάδα. Της μεγάλης, της απέραντης αγάπης για τον Άρη. Ο άνθρωπος «ζούσε» στο γήπεδο, που το λέγανε Χαριλάου, από το όνομα της συνοικίας. Που κι αυτή πήρε το όνομα από τον επιχειρηματία Χαρίλαο.
Σα σήμερα 4 Νοεμβρίου, το 1951, έγιναν τα εγκαίνια του γηπέδου, με χωρητικότητα 10.000 θέσεων. Σα σήμερα, 4 Νοεμβρίου το 1988 σε ηλικία 72 χρονών, ό,τι πιο αρειανό στην πορεία της ομάδας, έσβησε το αξιοσέβαστο όνομα Κλεάνθης Βικελίδης. Η τιμή ανήκει στον Άρη, διότι έδωσε στο γήπεδο το όνομα του ανθρώπου που τίμησε την κιτρινόμαυρη φανέλα, ίσως περισσότερο από κάθε άλλον.

Αρχές δεκαετίας ‘50 προπονητής στα τσικό του Άρεως ο Κλεάνθης Βικελίδης. Τρεις ομάδες, οι μικροί μικροί, οι μεσαίοι και οι μεγάλοι μικροί, ανάλογα με την ηλικία. Είχε το χάρισμα! Να «βλέπει» στους πιτσιρικάδες τα φανερά και τα απόκρυφα προσόντα τους. Να, γιατί «έδωσε» πολλούς παίκτες στον Άρη ο Κλεάνθης Βικελίδης, 

Το γήπεδο Χαριλάου ήταν το σπίτι του Βικελίδη. Ποδοσφαιριστής, προπονητής και οπαδός της ομάδας. Η ψυχή του Άρεως, με μια κουβέντα. Ακόμα και στις προπονήσεις πήγαινε, μέχρι την ημέρα που σωριάστηκε έξω από τα γραφεία της εφημερίδας Μακεδονία, στο κέντρο της πόλης. Ήταν αγαπητός, όχι απλά αποδεκτός και από τις ομάδες της Αθήνας.

Διαβαστε ακομα:

ΧΘΕΣ ΕΤΣΙ, ΣΗΜΕΡΑ ΑΛΛΟΙΩΣ, ΑΥΡΙΟ ΑΛΛΟ ΕΡΓΟ...