ΜΕΣ ΤΑ ΔΙΧΤΥΑ ΤΟΝ ΒΑΖΩ, ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΠΑΙΚΤΑΡΑ ΜΟΥ ΒΑΖΟ

Στην προπολεμική Ελλάδα το όνομα «Αδριανόπουλος» ήταν το θρυλικό, όχι εκείνο του Ολυμπιακού. Τα πέντε αδέλφια Ανδριανόπουλοι, που ήταν και έξι, και έπαιζαν όλοι μαζί με την ερυθρόλευκη φανέλα, έδωσαν στον Ολυμπιακό την αύρα της ομάδας με τον ανεξήγητο ίσως μαγνητισμό στις λαϊκές μάζες.

Αρχηγός του Ολυμπιακού ο «γενάρχης» του, ο Γιώργος Ανδριανόπουλος, ο σέντερ-φορ, ο επιλεγόμενος «ποδάρας», εγκατέλειψε τη μπάλα από τα 28 του χρόνια για να αφοσιωθεί στη δικηγορία και την πολιτική. Έγινε βουλευτής, δήμαρχος Πειραιά, υπουργός εμπορικής ναυτιλίας, δηλαδή «του λιμανιού» ο κυβερνητικός πολιτικός.

Με κακή γέννα βγήκε από την κοιλιά της μάνας του ο Γιάννης και γι' αυτό, λένε, το ένα πόδι του ήταν πιο κοντό. Και στο γήπεδο είχε ένα περίεργο βηματισμό, και το «ελάττωμά» φαινόταν όταν έτρεχε μέσα στον αγώνα. Ο γιος του κρεοπώλη Βάζου ξεκίνησε να παίζει στον Απόλλωνα Δραπετσώνας και επειδή ο Ζαχαρίας Βάζος, πατέρας 7 παιδιών, δεν ήθελε να πληρώνει... συνδρομή, τον πήγε σ' άλλη ομάδα, στην ΑΕΚ Πειραιώς. Τη φανέλα του Ολυμπιακού τη φόρεσε το 1931.

Στην προπολεμική Ελλάδα δεν έβγαιναν κάθε μέρα από τα κανάλια ένα κάρο απατεώνες να πλακώνονται για το... καλό του λαού. Η ζωή ήταν σκληρή και χωρίς χαράτσια και πακέτα φόρων. Καταδικάστηκε σε θάνατο ο Βάζος γιατί αντί για κρέας, όταν δεν υπήρχαν λεφτά από τον κοσμάκη να αγοράσει μπριζόλες και κυμά, άρχισε να πουλάει ποτά κι... άλλα απαγορευμένα είδη. Η ποινή μειώθηκε στα 5 χρόνια και χαρίστηκε με την απελευθέρωση.