ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ ΚΙ ΟΤΑΝ ΤΟ ΕΡΓΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΜΑΤΣΟ ΧΑΛΙΑ

ΠΑΟΚ -ΑΕΚ το μέγα ντέρμπυ κορυφής στο πρωτάθλημα. Σύγκρουση γιγάντων, δυο αντιπάλων με στόχο τον τίτλο. Η καθήλωση, από συγγενείς και φίλους, αλλά και τρίτους. Όλοι ενδιαφέρονται για το έργο. Τελικά, τι έγινε; Μάπα. Η μάπα της μάπας. Κανένας, όμως, δεν ζήτησε πίσω τα λεφτά του. Γιατί; 

Επειδή μιλάμε για μπάλα. Όλοι κοκκαλωμένοι με το show. Τι πάει να πει αυτό; Κανένα θέαμα. Καμιά επίδειξη τέχνης και μαστοριάς και ταλέντου και υπεροχής. Show παραπέμπει σε εικόνα, σε φαντασία, σε αιχμαλωσία. Σε κερδίζει το πράμα, ας απουσιάζει η ποιότητα, η αξία, η ηθική. Είναι οπαδός και πριν ανοίξει η αυλαία τον έχει πιάσει η ταραχή. Η αγωνία. Αμάν, να κερδίσουμε. Μη χάσουμε. 

Το ποδοσφαιρικό show αδειάζει τον άλλον ψυχικά. Τον φορτώνει συναισθηματικά. Δεν σκέπτεται τίποτα, μα τίποτα όσο διαρκεί η παράσταση. Μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο και των καθυστερήσεων. Κι όταν το κοράκι σφυρίξει για τελευταία φορά, αυτός, ο οπαδός συνεχίζει θύμα υποταγμένο, είτε κέρδισε, είτε έχασε η ομαδάρα. Βέβαια. Και να έχασε η ομάδα, και να μην κέρδισε, είναι ομαδάρα. Πάντα. 

ΜΕ ΑΣΠΡΗ ΚΙΜΩΛΙΑ Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΤΙΓΡΗ