ΘΕΛΩ ΑΚΡΙΒΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΕΣ, ΟΧΙ ΤΙΣ ΦΤΗΝΕΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΕΣ

Κατ' αρχάς. Μιλάμε για μπίζνες. Για προϊόν της αγοράς. Με καταναλωτές που σχεδόν χωρίς να πληρώνουν, με εξαίρεση μια χούφτα ευρώ στα συνδρομητικά κανάλια, χορταίνουν θέαμα πανάκριβο. Κάποιες φορές αξιομνημόνευτο. Ένα ποδοσφαιρικό show με δράση και απρόοπτα και απρόβλεπτη κατάληξη. Με πρωταγωνιστές κλαμπ ιστορικά και πανίσχυρα, με ποδοσφαιριστές τους καλύτερους του κόσμου.

Να επιστρέψουμε πίσω. Το 1955, μια ομάδα από κάθε χώρα. Η πρωταθλήτρια της Αλβανίας στο ίδιο σακούλι με την πρωταθλήτρια Αγγλίας. Για ποιο λόγο; Επειδή το προβλέπει το... δημοκρατικό πνεύμα. Ρε, πλάκα κάνουμε; Η πρωταθλήτρια της Γερμανίας αντίπαλος της Ελλάδος διότι έτσι αποφάσισε η... κλήρωση. Τι μπάλα να δω εγώ ο ποδοσφαιρόφιλος, και γιατί να δω... ντέρμπυ ανάμεσα στις πρωταθλήτριες της Μάλτας και του Λουξεμβούργου.

Με παίκτες γάμα εθνικής δεν φτιάχνεις ομάδα να πρωταγωνιστήσει στην άλφα κατηγορία. Κατανοητό; Όσο πιο ποιοτικοί είναι οι παίκτες, τόσο περισσότερο ανεβαίνουν τα στάνταρ του έργου. Κατανοητό; Το ίδιο το πρότζεκτ, δηλαδή η αγορά, οδήγησε μέχρι σήμερα στις όποιες τροποποιήσεις που στη συνέχεια ακολούθησαν στα κύπελλα Ευρώπης. Δεν αποφάσισε η UEFA π.χ. τα τρία κύπελλα να μειωθούν σε δυο, να μπουν ''εμπόδια'' (προκριματικοί γύροι, βαθμολογική αξιολόγηση και εμπορική δυναμική των εθνικών πρωταθλημάτων, σύστημα ομίλων, απ' ευθείας πρόκριση στους ομίλους ομάδων από την αφρόκρεμα της ποδοσφαιρικής βιομηχανίας). Η αγορά αποφάσιζε, και η αγορά, δηλαδή η παραγωγή κερδών, για το όποιο σύστημα διεξαγωγής του champions league.

Στο λογαριασμό των εσόδων του champions league προστίθενται και τα πακέτα από τις αραβικές και τις ασιατικές χώρες. Δηλαδή, τι; Να αγνοηθούν τα λεφτά π.χ. των Κινέζων. Ή μήπως πουλάει ένα ματς νορβηγικής ομάδας κόντρα σε ιρλανδική, και μιας βουλγάρικης με την κραταιά πρωταθλήτρια του Αζερμπαϊστάν. Ρε, πλάκα κάνουμε;