ΝΑΡΚΗ Ο ΠΑΙΚΤΗΣ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΟΤΑΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ

Πριν από δέκα χρόνια ο Ολυμπιακός πούλησε τον Μήτρογλου στην Φούλαμ και ο Μαρινάκης υποσχέθηκε πριμ 5.000 ευρώ σ' όποιον παίκτη καταφέρει να στείλει τη μπάλα στην εξέδρα αλλά και να κτυπήσει οπαδό. Πλάκα κάνουμε. Τι άλλο; Στεναχωρέθηκαν οι γάβροι, τότε το 2014, γιατί έφυγε ο γκολτζής της ομάδας και δεν πάταγαν στο γήπεδο το 2014. Δεν έχουν δίκαιο.

Έτσι είναι οι ''φίλαθλοι'', όμως. Δικός μας είναι ο παίκτης, γιατί να φύγει. Γιατί να τον πουλήσουμε. Το βλέπουν σαν ήττα. Σαν απώλεια. Ότι κάτι έχασαν. Δεν έχουν δίκαιο. Ο παίκτης, όμως, ο κάθε παίκτης δεν ανήκει σε κανέναν. Σε καμιά ομάδα, ούτε σ’ αυτήν που ήταν, ούτε σ΄ αυτήν που σήμερα φοράει τη φανέλα της, ούτε σ'  αυτήν που θα κάνει μεταγραφή. Ο παίκτης, ο κάθε παίκτης ανήκει στον εαυτό του.

Ωμό, αλλά έτσι είναι. Κι έτσι πρέπει να είναι. Όταν ο παίκτης λέει ''Δώσε μου μεταγραφή, πρόεδρε, θέλω να πάω σ’ άλλη ομάδα, σ’ άλλο πρωτάθλημα, σ’ άλλη ποδοσφαιρική πραγματικότητα'' δεν συμφέρει στην ομάδα να τον κρατήσει με το ζόρι. Επειδή τον έχει δεμένο χειροπόδαρα με συμβόλαιο. Αν, τελικά, δεν πάρει μεταγραφή ο παίκτης τότε αυτό είναι το ρίσκο. Πιθανόν να το ρίξει στη μανούρα ο παίκτης. Να γίνει αντιδραστικός στον προπονητή. Να δηλητηριάζει την ατμόσφαιρα στα αποδυτήρια. Δεν τα αγνοείς όλα αυτά.