ΕΝΑ, ΔΥΟ, ΤΡΙΑ..., ΑΥΤΑ ΤΑ ΤΡΙΑ ΤΑ ΛΕΝΕ ΟΛΑ!
Αυτά γίνουνται μόνον στα κόμματα. Οπουδήποτε αλλού θα τους παίρνανε με τις ντομάτες. Μόνον; Μαύρους στο ξύλο θα τους κάνανε.
Σκέψου να βγεί στο γήπεδο η ομάδα, σε παιχνίδι κρισιμότατο, και κάποιοι παίκτες να έκαναν ο,τι τους κατέβαινε. Χωρίς να τον πιέζει αντίπαλος, χωρίς να κινδυνεύει η ομάδα, ένας να έβγαζε αράουτ τη μπάλα. Άλλος να τρέξει στα καλά καθούμενα να βαρέσει κουτουλιά στον τερματοφύλακα του, δηλαδή σε συμπαίκτη.
Άλλος να βρεθεί αμαρκάριστος σε κενή εστία και αντί να κάνει το γκόλ, να πιάνει τη μπάλλα με τα χέρια.
Γίνονται, ρε, αυτά τα πράγματα; Ο ηθοποιός στη σκηνή επάνω να μη λέει τα λόγια του ρόλου του και να βγάζει ατάκες άσχετες. Ο βιολιστής, ο πιανίστας της ορχήστρας να γράφει τον μαέστρο και να παίζει την καυλάτζα του.
Το κορυφαίο πρόβλημα, το πιο κρίσιμο των κρισίμων στην Ελλάδα του σήμερα είναι το μνημόνιο. Και αν μένουμε, φεύγουμε από το ευρώ. Και βλέπεις άτομα από το ίδιο κόμμα, άλλος να λέει το εντελώς αντίθετο από αυτό πού υποστηρίζουν άλλοι. Να επιστρέψουμε στη δραχμή, όχι να μείνουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Να διαπραγματευθούμε το χρέος μας λέει ο Τσίπρας, του απαντάνε δεν γλυτώνουμε περισσότερο από 5% του χρέους διότι τόσο μόνο είναι το “επαχθές”, δηλαδή από τόκους στα δάνεια.
Τι γίνεται, σου λένε οι αφελείς. Στο ίδιο κόμμα, στο κάθε κόμμα, δύο τάσεις, μάλιστα τόσο αντίθετες, τόσο ξεκάθαρες για το τόσο κρίσιμο εθνικό ζήτημα. Μα είναι δυνατόν να κάθονται στο ίδιο κομματικό τραπέζι άνθρωποι με τόσο διαφορετικές θέσεις; Να κάνει τις παρατηρήσεις του και ο αποδυτηριάκιας.
Πρώτον, δεν κάθονται στο ίδιο τραπέζι, κομματικό η, παρεϊστικο, να συζητήσουν τις θέσεις τους. Δεύτερον, δεν έχουν θέσεις, απλά ο καθένας πετάει μία τρακατρούκα για να συζητηθεί και να εξασφαλίσει τη δημοσίευση της φωτογραφίας του στα ΜΜΕ. Τρίτον, δεν έπιασαν καρέκλες σ’ ένα κόμμα επειδή συμφωνούν με τις θέσεις του κόμματος, αν βέβαια δεχτούμε ότι πράγματι το κόμμα έχει θέσεις. Αυτά τα τρία.
Διαβάστε ακόμα: