Ο ΦΟΡΟΣ ΣΤΑ ΒΟΔΙΑ

Ιούνιος 1880, συνδιάσκεψη των ξένων δυνάμεων στο Βερολίνο, χωρίς να προσκληθούν Τουρκία και Ελλάδα, για να αποφασιστεί, να καθοριστεί η συνοριακή γραμμή ανάμεσα στις δύο χώρες από τις εκβολές του ποταμού Καλαμά στην Ήπειρο μέχρι τον Όλυμπο. Η Ελλάδα δέχεται την απόφαση με φωταψίες στην Αθήνα, η Τουρκία διαφωνεί και καλεί σειρές εφέδρων στο στρατό της.

Φεβρουάριος 1881, νέα διάσκεψη για το “ελληνικό ζήτημα”, στην Κωνσταντινούπολη(!), χωρίς την Ελλάδα, με τη συμμετοχή των πρέσβεων των ξένων δυνάμεων. Αποφασίστηκε να προσαρτηθεί στην Ελλάδα όλη η Θεσσαλία και μέρος της Ηπείρου. Η Κρήτη παραμένει στην τουρκική επικυριαρχία.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός Κουμουνδούρος αποδέχεται την απόφαση, δηλαδή να “μεγαλώσει” η Ελλάδα και να δοθούν εκατομμύρια για να αποζημιωθούν Τούρκοι, που έμεναν στα εδάφη που παραχωρούνταν στο ελληνικό βασίλειο. Πρέπει, όμως, να γίνουν εκλογές έκτακτες διότι 300.000 περίπου νέοι ψηφοφόροι έχουν δικαίωμα ψήφου, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους προτιμούν τον Τρικούπη που ξαναγίνεται πρωθυπουργός. Η Βουλή μετά την προσάρτηση της Θεσσαλίας και λωρίδας της Ηπείρου συνήλθε σα σήμερα, 18 Ιανουαρίου, το 1882.

Προοδευτικός για την εποχή του πολιτικός ο Τρικούπης φιλοδοξούσε να φέρει την Ελλάδα όσο γίνεται πιο κοντά στην Ευρώπη, να την αστικοποιήσει. Κάνει μια εντυπωσιακή κίνηση όταν καταργεί τον βαρύτερο φόρο, την δεκάτη, και ξαλαφρώνει τους αγρότες. Από την άλλη, επιβάλλει φόρο επί των “αροτριώντων κτηνών” κι έτσι τσακίζει τους μικροκαλλιεργητές, όσους είναι ιδιοκτήτες ενός ζευγαριού βοδιών.

Οι μεγαλοτσιφλικάδες που δεν είχαν βόδια γλύτωσαν, την πλήρωσαν οι εργάτες που είχαν “αροτρίοντα κτήνη” και δούλευαν στα χωράφια των γαιοκτημόνων. Αποτέλεσμα να σταματήσουν οι καλλιέργειες, να εξαφανιστεί η γεωργία και οι ιδιοκτήτες βοδιών να ξεπουλούν τα ζώα τους.

Διαβάστε ακόμα:

Ετσι φτάσαμε στη χρεοκοπία