ΧΑΣΑΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΑΤΣ ΣΤΙΣ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΕΙΣ

Γράφει ο Ισαάκ Διαμαντίδης

Το παιχνίδι της Ελλάδος με τους δανειστές είναι το μόνο στον κόσμο, όπου οι καθυστερήσεις τρέχουν πριν από την κανονική έναρξη του αγώνα. Κατά σύμπτωση μάλιστα, και πώς διάολο γίνεται αυτό, σ' αυτό το διάστημα να μπαίνουν όλα τα γκολ.

Σωτήριο έτος 2010. Κυβέρνηση ΓΑΠ (φώτο με τον Σαμαρά)/ Η καθυστέρηση κράτησε έξι μήνες, όσο δηλαδή χρειάστηκαν οι απέναντι για να προετοιμαστούν και να μας νικήσουν. Τους βοηθήσαμε πολύ στο ζέσταμα.

Επί έξι μήνες δεν ακούγαμε τίποτε άλλο από τα κυβερνητικά χείλη, παρά μόνο για χρεοκοπία, γκρέξιτ και Τιτανικό. Ώσπου πείστηκαν οι πιστωτές μας και μας επέβαλαν ό,τι πιο εξοντωτικό κυκλοφορούσε σε μεταρρύθμιση. Φάγαμε τα γκολ της ζωής μας.

Στις προ του αγώνα... καθυστερήσεις παίχθηκε και το παιχνίδι του Σαμαρά με τους δανειστές. Με το που έχασε τις ευρωεκλογές, ο επίσης αμερικανοσπουδαγμένος πρωθυπουργός του συμπλέγματος ΝΔ-ΠΑΣΟΚ το’ παιξε ...τραυματίας.

Μάταια τον πίεζαν οι δανειστές, να πάρει τα τελευταία μέτρα για να κλείσει η αξιολόγηση. Επί έξι μήνες, από τον Ιούνιο του 2014 μέχρι τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, είχαν παγώσει όλα. Η τακτική του ήταν σαφής. «Θα πάρω μέτρα μόνο αν εξασφαλιστεί ότι θα παραμείνω στην εξουσία. Διαφορετικά ας έρθει ο Τσίπρας...».

Δεν πήρε μέτρα ο Αντουάν, έχασε τις εκλογές και επί τόπου μπήκαμε στην Νο 3 καθυστέρηση, με την πρώτη κυβέρνηση Τσίπρα. Έξι μήνες πήρε κι αυτή ώσπου να εγκριθεί το νέο πρόγραμμα και να αρχίσει να λειτουργεί.

Η Ελλάδα, δηλαδή, ξεκίνησε την εποχή των μνημονίων με μία συνολική καθυστέρηση τουλάχιστον 18 μηνών, που μόνο τα εθνικά συμφέροντα δεν εξυπηρέτησε. Και από την άλλη ήδη Ισπανία και Πορτογαλία έχουν βγει από τα δικά τους μνημόνια και στη συνέχεια ακολούθησε η Κύπρος.

Διαβάστε ακόμα:

Πατριωτικό καθήκον τα χαράτσια