ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΦΟΥΣΤΗΣ ΠΑΡΑ ΜΑΛΑΚΑΣ

Γράφει ο Ισαάκ Διαμαντίδης

Πολύ ευγνώμονες πρέπει να είναι οι Έλληνες στον υπουργό κατά της Διαφθοράς. Επί των ημερών του τα μάθαμε όλα. Από το πώς βγάζει κανείς χρήματα στο εξωτερικό και γίνεται διάσημος με την αναγραφή του ονόματος του στις περιβόητες λίστες, μέχρι τα ποσοστά για κάθε είδους μίζα. Από το 2,5 τοις εκατό για τα εξοπλιστικά μέχρι το 23 τοις εκατό για τις προμήθειες των νοσοκομείων. Κάθε μέρα και φροντιστήριο.

Αυτό λέγεται εγκυκλοπαιδική μόρφωση που καλό είναι να την έχει κανείς, αλλά αν δεν την έχει, δεν έχασε και τίποτα. Η ουσία είναι αλλού. Στη δυνατότητα αξιοποίησης των ευρημάτων για το γενικό καλό. Για να πάρει το κράτος πίσω τα κλεμμένα. Αν δεν συμβαίνει αυτό, η όποια συζήτηση για λίστες, φοροφυγάδες και μίζες είναι μόνο για κουτσομπολιό. Για να δούμε αν ο άντρας της φίλης της γυναίκας μας είναι στη λίστα Λαγκάρντ, αν ο συμπέθερος από τη Θεσσαλονίκη έχει βγάλει τα λεφτά του στην Ελβετία κι αν ο πατέρας της συμμαθήτριας της κόρης μας έχει οφσόρ με έδρα τα νησιά Κειμάν.

Όπως φαίνεται και αυτή τη φορά οι προσδοκίες θα αποδειχθούν φρούδες. Όπως το 1981 που ο Ανδρέας Παπανδρέου θα υλοποιούσε τις φιλολαικές εξαγγελίες του από τα 100 δις δραχμές της φοροδιαφυγής. Όπως το 1990 που ο Μητσοτάκης θα έπαιρνε πίσω τα κλεμμένα του ΠΑΣΟΚ. Όπως το 1996 που ο Σημίτης θα νοικοκύρευε το κράτος.

Όπως το 2004 που ο Κώστας Καραμανλής θα μοίραζε τα λεφτά των διαπλεκομένων και όπως το 2009 που ο ΓΑΠ ξανάπαιξε την κασέτα του 1981 στο πιο επικοινωνιακό. Λεφτά υπάρχουν. Δυστυχώς στην Ελλάδα ισχύει ό,τι και πριν από την κρίση. Αν κλέψει κανείς 100 ευρώ και τον πιάσουν οι φίλοι του τον ελεεινολογούν. Βρε τον μαλάκα. Για εκατό ευρώ. Αν, όμως, κλέψει 10 εκατ. ευρώ, τον σχολιάζουν με θαυμασμό. Βρε τον πούστη.

Διαβάστε ακόμα:

Φόβοι για ναυάγιο Σύριζα στον Πειραιά