ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΤΟ’ ΧΟΥΝ ΤΥΜΠΑΝΟ...

Γράφει ο Ισαάκ Διαμαντίδης

Τι ξέρει η Alpha Bank για τις απαιτήσεις των δανειστών που δεν το ξέρει η κυβέρνηση; Τίποτε, μα τίποτε παραπάνω. Απλούστατα, και οι δύο ξέρουν το ίδιο, αλλά η Τράπεζα έχει την πολυτέλεια να το λέει κατάμουτρα, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ αφήνει να το εννοήσουμε, αφού προηγουμένως το έχει διαψεύσει γύρω στις 40 φορές.

Την ώρα που ο ένας μετά τον άλλον οι υπουργοί διακηρύττουν σε όλους τους τόνους ότι οι εξαγγελίες για τα Εργασιακά και το Ασφαλιστικό θα εφαρμοστούν στο ακέραιο, η Alpha Bank στο εβδομαδιαίο δελτίο της, επιβεβαιώνει ότι «κεντρική θέση στις διαπραγματεύσεις με τους Ευρωπαίους εταίρους και δανειστές έχουν και αυτήν τη φορά οι μεταρρυθμίσεις που αφορούν στο ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό σύστημα». Που σημαίνει περικοπές.

Η επισήμανση είναι σαφής. «Η έμφαση δίδεται στον περιορισμό του δημοσιονομικού βάρους του ασφαλιστικού συστήματος, που, παρά τις διαρθρωτικές παρεμβάσεις των περασμένων ετών, εξακολουθεί να είναι ένα από τα υψηλότερα μεταξύ χωρών της Ευρωζώνης, ως αποτέλεσμα της χειροτέρευσης της σχέσης εργαζομένων προς συνταξιούχους, λόγω της δημογραφικής γήρανσης και της διόγκωσης της ανεργίας».

Η Τράπεζα προχωρεί και σε προτάσεις για τις αλλαγές στο ασφαλιστικό που δεν ξέρω αν είναι δικές της ή «ρεπορτάζ» των συντακτών του δελτίου της από τα τακταινόμενα στις Βρυξέλλες.

«Συστήνει» λοιπόν, άμεσες παρεμβάσεις «για τον περιορισμό του δημοσιονομικού κόστους βραχυπρόθεσμα», μέσω και της αντιμετώπισης των προβλημάτων της γήρανσης του πληθυσμού και της ανεργίας. Επίσης «εκλογίκευση του συστήματος, ώστε να διασφαλίζεται μία ουσιώδης σχέση δικαιοσύνης μεταξύ εισφορών που πληρώνονται στη διάρκεια του βίου και του ύψους των παρεχόμενων συντάξεων», που σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη σύνδεση των συντάξεων με τις εισφορές.

Τέλος, σημειώνει ότι «οι όποιες αλλαγές θα πρέπει να γίνονται σταδιακά με εξομάλυνση των ορίων ηλικίας αποχώρησης από την αγορά εργασίας, προσδοκώντας στη βελτίωση του λόγου εξάρτησης των ηλικιωμένων, αλλά ταυτόχρονα και την παροχή κινήτρων για παραμονή στην εργασία για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα». Να πέφτει τόσο πολύ έξω, δεν το νομίζω.

Τρέμω στην ιδέα μήπως αποδειχθεί ότι η Τράπεζα ήταν η μόνη που δεν αεροβατούσε την περίοδο των διαπραγματεύσεων, περίοδο όπου όλοι είχαν τραβήξει κόκκινες γραμμές στον ρεαλισμό.

Διαβάαστε ακόμα:

Οικονομική ασφυξία από δανειστές