ΠΑΤΡΙΚΙΟΙ ΚΑΙ ΠΛΗΒΕΙΟΙ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Γράφει ο Στήβεν Αβραμίδης

Από τη μία πλευρά είναι οι άνεργοι, οι απλήρωτοι και οι υποαπασχολούμενοι. Ανήκουν στον λεγόμενο ιδιωτικό τομέα, για τον οποίον ουδείς νοιάζεται. Από την άλλη είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι εκλεκτοί των κυβερνήσεων.

Κάθε μήνα δίνεται μάχη μήπως και δεν πληρωθούν στην ώρα τους, μήπως και δε τους καταβληθούν έγκαιρα οι πλασματικές υπερωρίες. Σε εποχή άκρατης δημοκρατίας, η ισότητα στις ευκαιρίες έχει πάει περίπατο.

Το κράτος ενδιαφέρεται μόνο για τους μισούς υπηκόους του, αφήνοντας στην τύχη τους τους άλλους μισούς. Μια επίσκεψη στις δημόσιες υπηρεσίες είναι αρκετή για να καταλάβει κανείς πως οι υπάλληλοι ανταποδίδουν την κρατική αυτή εύνοια. Απλούστατα, αδιαφορούν για τον πολίτη, δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους.

Συντόμως θα σας αφηγηθώ μία ιστορία, να φρίξετε. Και μαζί με σας θα φρίξει και ο συνήγορος του πολίτη, ο επιθεωρητής δημόσιας διοίκησης και ο εισαγγελέας. Ο τομέας που βούλιαξε οικονομικά τη χώρα, με τις σπατάλες και τις κομπίνες συνεχίζει το θεάρεστο έργο του στο ρόλο του δυνάστη, την ώρα που οιωνεί εργοδότες του, οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα δίνουν τη μάχη της επιβίωσης μέσα σε ένα εργασιακό περιβάλλον ζούγκλας. Προσέξτε τους αριθμούς.

Ένα εκατομμύριο απλήρωτοι, από 1-5 μήνες, εργαζόμενοι (παρά τις περικοπές των μισθών), σχεδόν μισό εκατομμύριο υποαπασχολούμενοι (μέχρι 4 ώρες, επισήμως, την ημέρα με τις... μισές αποδοχές) 1,5 εκατ. έως 2 εκατ. αμειβόμενοι, περιοδικά, με «μαύρα».

Διαβάστε ακόμα:

Ο κροίσος που κυκλοφορούσε με τρύπια παπούτσια