ΟΥΤΕ ΜΕ ΧΙΤΛΕΡ ΚΑΙ ΣΤΑΛΙΝ

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απάτη. Κρατική απάτη. Λέω για τις συντάξεις, αυτό το... κοινωνικό αγαθό που «προσφέρει» το κράτος. Μιλάμε για τον απόλυτο φασισμό. Να σε υποχρεώνει να είσαι ασφαλισμένος, δηλαδή να σου παίρνουν λεφτά μέσα από την τσέπη, δήθεν για να σου τα αποδώσουν μετά από δεκαετίες κι όταν έρθει η στιγμή της συνταξιοδότησής σου, το κράτος να μην έχει πεντάρα. Αίσχος. Των αισχών το αίσχος.

Ο Χίτλερ και ο Στάλιν είναι του κατηχητικού. Με το ζόρι να... ασφαλιστείς, να συνταξιοδοτηθείς. Να σου στερεί την προσωπική ελευθερία να μη θέλεις σύνταξη ούτε ιατροφαρμακευτική περίθλαλψη από ένα εντελώς αναξιόπιστο και ληστρικό κράτος.

Γράφω με αφορμή το ζήτημα των άγαμων γιων και θυγατέρων των συνταξιούχων στρατιωτικών. Είπαμε. Η πιο καραμπινάτη απάτη είναι ο θεσμός της σύνταξης. Της ασφάλισης. Κανονικά ο ασφαλισμένος, ο συνταξιοδοτηθείς θα πρέπει να παίρνει πίσω όλα όσα έχει πληρώσει σαν εργαζόμενος.

Τόσα πλήρωσε. Τόσα θα πρέπει να του επιστραφούν. Ούτε ένα γρόσι λιγώτερο. Ούτε ένα καπίκι περισσότερο. Κι όταν αποδοθούν όλα τα χρήματα να σταματήσει η συνταξιοδότηση. Κι αν ο συνταξιούχος πεθάνει στα πέντε και επτά χρόνια, να συνεχιστεί η συνταξιοδότησή του στο πρόσωπο που θα έχει υποδείξει πριν το θάνατό του. Καθαρές δουλειές.

Διαβάστε ακόμα:

Μέσα ή, εξω από την Ευρώπη