ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ ΠΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ... ΟΥΡΕΣ

Μετά τον πόλεμο βαρεθήκαμε να βλέπουμε φωτογραφίες με ουρές ανθρώπων έξω από τα καταστήματα τροφίμων στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού. Στις λεγόμενες λαϊκές δημοκρατίες της ανατολικής Ευρώπης. που όλες σήμερα εντάχθηκαν στο ΝΑΤΟ, εκτός βέβαια της άλλοτε μαμάς τους Ρωσίας. Η πολιτική αλλαγή του 1989 δεν έφερε και την οικονομική άνοιξη, όμως σίγουρα κατάργησε τις... ουρές.

Στην Βουλγαρία π.χ., μία από τις πιο φτωχές χώρες της Ευρώπης, αυτός που μπαίνει στην τράπεζα αντιμετωπίζεται σαν αυτό που πράγματι είναι.
Πελάτης, δηλαδή. Με την είσοδο του στο κατάστημα, τον παραλαμβάνει υπάλληλος ειδικός για να τον ρωτήσει τι ακριβώς επιθυμεί. Και επιτόπου τον οδηγεί στον αρμόδιο συνάδελφο τραπεζικό υπάλληλο.

Δεν υπάρχουν ουρές ακόμα στις τράπεζες της γειτονικής Βουλγαρίας. Στα καταστήματα των τουλάχιστον 20 τραπεζών, βουλγάρικων, ελληνικών, ξένων, όλα μοιάζουν με μπουτίκ πούρων, καταστήματα πολύτιμων λίθων, θεραπευτήριο ψυχολογικής υποστήριξης, κάτι τέτοιο. Δεν βλέπεις αυτή η λεχριτοσύνη του τραπεζικού καταστήματος στην Ελλάδα που δίνει εικόνα περισσότερο λαϊκής αγοράς, διαδήλωση αγανακτισμένων, συσσίτιο της αρχιεπισκοπής.

Ο Έλληνας είναι ουρατζής. Τη σηκώνει την ουρά. Και δεν διαμαρτύρεται. Αναφέρομαι στον μεταπολεμικό Έλληνα, ακόμα και μέχρι τον σημερινό. Την έχει συνηθίσει την ουρά ο πατριώτης. Γιατί; Δεν αισθάνεται πελάτης. Κύριος. Ότι πληρώνει από την τσέπη του. Ότι ο άλλος, είτε είναι κράτος, είτε ιδιώτης, έχει υποχρέωση να τον αντιμετωπίσει ως καταναλωτή. Αγοραστή. Κύριο, όχι λαμόγιο.

Στο DNA του Έλληνα έχει περάσει ότι του χαρίζεται αυτό που του ανήκει. Η σύνταξή του. Η δημόσια υγεία, η δημόσια παιδεία, η αστυνομία. Όλα αυτά τα πληρώνει, τα έχει χοντροπληρώσει ο Έλληνας. Δεν το... ξέρει, όμως. Και οι πολιτικοί δεν θέλουν να το... μάθει. Γι' αυτό του πουλάνε το χυδαίο παραμύθι ότι... παλεύουν για τον λαό.

Πότε θα ξεφύγει από τη φουκαραδοσύνη του ο Έλληνας; Να αρνείται να κάτσει στην ουρά. Να γυρίζει την πλάτη στον πολιτικό, πιο σωστά στο κομματικό προσωπικό που δεν συμπεριφέρεται σύμφωνα μ' αυτό που είναι, δηλαδή έμμισθος υπάλληλος, όχι ο... ήρωας που θυσιάζεται για τον λαό.

Διαβάστε ακόμα:

Σοκ! Μας λυπήθηκε η Βουλγαρία!