ΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΝ ΦΩΣ

Γράφει ο Ισαάκ Διαμαντίδης

Δεν πιστεύω κανένα Τσίπρα και κανένα Σταθάκη, όταν επαγγέλλονται ανάκαμψη της Οικονομίας. Εγώ κρίνω με αυτά που βλέπω. Και οι δικές μου μετρήσεις άλλα δείχνουν.

-Οι επαίτες της Αθήνας που είχαν μειώσει τις απαιτήσεις τους στα 50 λεπτά από ένα ευρώ στην αρχή της κρίσης, εσχάτως έπεσαν στα 20 λεπτά. Αυτοί ξέρουν...

-Τα παιδιά των φαναριών δεν στραβομουτσουνιάζουν πια στη θέα των 20 λεπτών, άμα λάχει σε κερνούν κιόλας το καθάρισμα. Κάτι ξέρουν...

-Η μάχη του φθηνού καφέ καλά κρατεί. Τώρα πίνεις εσπρέσο και με 80 λεπτά. Η τυρόπιτα, όμως, δίνει σκληρή μάχη για να μην πέσει κάτω από το ένα ευρώ.

Τύφλα να έχουν οι προφήτες. Ο Σάλας προέβλεψε ανάκαμψη εντός του 2016. Τι παραπάνω γνωρίζει από τους καστανάδες που εξαφανίστηκαν από τους δρόμους της Αθήνας; Τι περισσότερο ξέρει από τον βιοτέχνη που μετέφερε το μαγαζί του στη Βουλγαρία ή τον καταστηματάρχη που έκλεισε την επιχείρηση του προβλέποντας ακόμη χειρότερες μέρες;

Το χρηματιστήριο της πιάτσας είναι ο μόνος ασφαλής δείκτης της πορείας της Οικονομίας. Οι κουλουρτζήδες της Αθήνας ξέρουν πολύ καλά πόσο αντέχει το πορτοφόλι των περαστικών. Όχι πια 80 ή 70 λεπτά το κουλούρι. Πενήντα και πολλά είναι.

Στα πανέρια των μικροπωλητών φιγουράρουν μόνο προιόντα αξίας ενός ευρώ και τα μόνα εμπορικά που δουλεύουν είναι αυτά που πουλάνε μπουφάν των τριών ευρώ, μπλούζες των δύο ευρώ και παπούτσια των πέντε ευρώ.

Αυτοί είναι για μένα οι οικονομολόγοι του Χάρβαρντ και του Λόντον Σκούλ οφ Εκονόμικς. Που ποτέ δεν διαψεύδονται...

Διαβάστε ακόμα:

Η Ελλάδα δεν είναι Βουλγαρία, ούτε Αλβανία