ΤΑ ΛΟΥΚΟΥΜΙΑ ΜΑΣ, ΡΕ, ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ;

Κάτι άλλο έψαχνα, κάτι διαφορετικό απ' αυτό που μου τράβηξε την προσοχή. Άρθρο με τίτλο ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΜΑΣ ΧΡΕΟΥΣ, στην στήλη «Τα Μεγάλα Ζητήματα» στην εφημερίδα «Το Βήμα», πριν 80 χρόνια. Σωστά διαβάσατε, το νούμερο είναι 80, πριν τόσα χρόνια γράφτηκε το ακόλουθο κείμενο...

Η διεξαγωγή διαπραγματεύσεων, μετά τινάς ημέρας εν Λονδίνω δια το εξωτερικόν δημόσιον χρέος, φέρει εις πρώτην γραμμήν και πάλι ένα ζήτημα, το οποίον όντως είνε σπουδαίον.

Το πρόβλημα όπερ τίθεται σήμερον προ των εκπροσώπων της Ελλάδος συνίσταται εις το μέχρι ποίον σημείον η ελληνική οικονομία δύναται να ανθέξει εις την πληρωμήν της υπηρεσίας του εξωτερικού δημοσίου χρέους και αν πρέπει ή όχι δια λόγους γενικώτερης αποκαταστάσεως της πίστεως -παρά την βαρύτατην χρέωσιν- να αποφύγωμεν μία ριζικήν αναπροσαρμογήν της χρεώσεως μας…

ΤΟ ΔΙΑΚΟΠΤΩ για να σχολιάσω ότι δεν με συγκινεί το θέμα, διότι τούτο το... προβληματάκι σήμερα είναι… άγνωστο στην Ελλάδα. Ποιος θυμάται, ποιος ασχολείται με το δημόσιο χρέος που ξεκίνησε από το 1821, αλλά τελικώς μετά από 130 τόσα χρόνια εξαφανίστηκε. Ευτυχώς, δηλαδή, χάρη στους αγώνες του λαού, της κυβέρνησης του λαού, τους ηγέτες του λαού η Ελλάδα τα κατάφερε να μη χρωστάει σε κανέναν πούστη.

ΝΑ ΕΛΑΦΡΥΝΩ το φλας-μπακ, από την Ελλάδα του 1935 μ' ένα ειδησάριο, επίσης από το «Ελεύθερον Βήμα».

Ας καμαρώσουν οι θαυμάσιοι δημοκόποι. Επιτροπή λουκουμοπωλών του Πειραιώς παρουσιασθείσα χθες εις το πολιτικόν γραφείον, εζήτησεν αποζημίωσιν, διότι μετά το πλεύρισμα των ατμόπλοιων εις τα κρηπιδώματα, οι επιβάτες αποβιβάζονται χωρίς χρονοτριβήν – και δεν προφθάνουν να πωλήσουν λουκούμια!

Δεν υπολείπονται παρά αυτοί που διώχνουν τα χελιδόνια από τα σύρματα και οι άλλοι που κολλούν τα γραμματόσημα. Ευτυχώς ότι αυτών αι εργασίας εν περιορίσθησαν ακόμη. Οι λαμπροί δημοκόποι αγωνίζονται να τας αυξήσουν!... Τους χρειάζονται τόσον πολύ.

Διαβάστε ακόμα:

Φόρος και στα μανικετόκουμπα