ΤΑ ΚΕΡΑΤΙΑΤΙΚΑ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΤΟΥ 2004
Μαύρη επέτειος σήμερα για την Ελλάδα. Στις 23 Ιανουαρίου το 1996 υποβλήθηκε η υποψηφιότητα για τους ολυμπιακούς αγώνες του 2004. Η ημέρα που από καταβολής της η Ελλάδα διέπραξε το πιο αυτοκτονικό εθνικό έγκλημα.
Ήξερε η Ελλάδα τι έκανε; Όχι, βέβαια. Και μετά, Σεπτέμβριος 1997, πανηγύριζε όλη η Ελλάδα που πήρε τους αγώνες. Ήξεραν οι Έλληνες τι τους περίμενε; Όχι, βέβαια.
Φοβερό, ε; Να βάζεις την υπογραφή σου για να σου κόψουν το χέρι. Για να σου πιούνε το αίμα. Για να σε στείλουν στο μνημόνιο. Να σου αλλάξουν τα κατσαπουτσάλευρα. Τέτοια άγνοια κινδύνου. Τόση ασχετοσύνη.
Υποψηφιότητα το 1996, ανάληψη το 1997, διοργάνωση το 2004. Σήμερα, τι έχουμε; Άδειες τσέπες. Πόσο πήγε το μαλλί; ΑΓΝΩΣΤΟΝ!!! Δεν έχει κλείσει ο λογαριασμός. Η Ελλάδα, δηλαδή οι Έλληνες ΑΚΟΜΑ πληρώνουν τα κερατιάτικα των ολυμπιακών αγώνων. Ναι, ΑΚΟΜΑ.
Το ‘χω γράψει, να το επαναλάβω διότι μας διαβάζουν στο site κάποιοι που δεν είχαν μάτια για την εφημερίδα. Το λέμε, λοιπόν, για να το μάθουν και οι πέτρες, και τα άγρια χόρτα στους κάμπους. Το μεγαλύτερο οικονομικό σκάνδαλο από καταβολής του ελληνικού κράτους συνέβη με τις αρπακτές από τα λεφτά που ξοδευόντουσαν δήθεν για τους ολυμπιακούς αγώνες του 2004. Το ξέσκισμα. Του ξεσκίσματος το ξέσκισμα.
Δεν είμαι καθόλου υπερβολικός. Το ξέσκισμα, του ξεσκίσματος, ω ξέσκισμα. Δεν έχει ξαναγίνει στους αιώνες τέτοιο τσούρνεμα.
Ένα τελευταίο. Αν κλείσουν τα βιβλία του Αθήνα 2004 τότε θέλουν δεν θέλουν θα γίνουν γνωστές οι αρπακτές. Με φτυάρια, ρε. Όχι μόνον με τα χέρια.
Διαβάστε ακόμα: