ΕΛΛΑΣ, ΡΩΣΙΑ,... ΣΥΜΜΑΧΙΑ

Γράφει ο Ισαάκ Διαμαντίδης

Με τον Τσίπρα είχε ξεκινήσει μια υποτίθεται ελληνορωσική προσέγγιση, πριν τρία χρόνια. Υποτίθεται, βέβαια, διότι με τον συγκεκριμένο πρωθυπουργό ποτέ δεν είσαι σίγουρος το παιχνίδι κάνει. Αν πράγματι κάνει παιχνίδι για τα συμφέροντα της χώρας ή αέρα πατέρα χάνει τον καιρό του για λόγους εντυπώσεων και μόνο. Και ό,τι τσιμπήσει από τις χιλιάδες των χιλιάδων των κορόιδων στην Ελλάδα, πως το παιδί κάτι προσπαθεί να κάνει για να τετραγωνίσει τον κύκλο.

Τελικά, και αφού σπάσανε τα νεύρα των δανειστών, αποδείχθηκε πως το έργο ήταν μια ακόμα φούσκα. Ο Πούτιν, βέβαια, κανονικός τσάρος δεν εγκατέλειψε τις όποιες... σκέψεις του γι' αυτή τη γωνιά που λέγεται Ελλάδα. Οι άνθρωποι του, με το... αζημίωτο και μόνο στο όνομα της παραδοσιακής του κώλου τα ενιάμερα ελληνορωσικής κι όχι ελληνοσοβιετικής φιλίας, κάθε λίγο τσουπ βαράνε τη σπάτουλα. Έλληνες εν Ελλάδι το γλείψιμο στον Πούτιν. Πολιτικοί, επιχειρηματίες, εκδότες.

Επειδή, λοιπόν, περνάει το παραμύθι ότι η σημερινή Ρωσία είναι αποκούμπι που αξίζει τον κόπο να επενδύσει διπλωματικά η Ελλάδα και κακώς τα έσπασε μαζί της η πρώτη φορά αριστερά, σημειώνω το εξής. Η Ρωσία απλά είναι μια μεγάλη δύναμη. Όπως οι ΗΠΑ, η Κίνα. Στο παρασύνθημα.

Η Ρωσία είναι η μόνη χώρα που αρνήθηκε να πληρώσει το χρέος της, δηλώνοντας δια στόματος Λένιν το 1918 ότι δεν αναγνωρίζει τα δάνεια που είχε συνάψει ο τσάρος. Ήταν η εποχή που ακόμη και αστοί οικονομολόγοι, όπως ο Βρετανός Κέινς εκτιμούσαν ότι εξαιτίας των χρεών ο καπιταλισμός μετά τη συμφωνία ειρήνης των Βερσαλλιών, βάδιζε ολοταχώς προς την χρεοκοπία. Για το λόγο αυτό, ζητούσε να μην αποπληρωθούν τα χρέη, μάλιστα τότε είχαν εκτιναχθεί λόγω του Παγκοσμίου Πολέμου.
Το γεγονός δεν πέρασε απαρατήρητο από τον Λένιν ο οποίος μιλώντας στο Δεύτερο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς, κάλεσε τους συντρόφους του να στείλουν ευχαριστήρια τηλεγραφήματα στους αστούς οικονομολόγους, τους οποίους αποκάλεσε «προπαγανδιστές του μπολσεβικισμού»:

«Ο Κέινς κατέληξε στο συμπέρασμα πως η Ευρώπη και όλος ο κόσμος με την ειρήνη των Βερσαλιών τραβούν στη χρεοκοπία. Ο Κέινς παραιτήθηκε, πέταξε στα μούτρα της κυβέρνησης (σ.σ. της βρετανικής της οποίας ήταν μέλος της αντιπροσωπείας στις Βερσαλίες) το βιβλίο του και είπε: αυτό που κάνετε είναι καθαρή τρέλα (...) Μια αμερικανική αστική πηγή, που την ανάφερε ένας κομμουνιστής, ο σύντροφος Μπράουν, στο βιβλίο του «Ποιος πρέπει να πληρώσει τα πολεμικά χρέη;» (Λειψία, 1920) καθορίζει ως εξής τη σχέση των χρεών και της εθνικής περιουσίας: στις νικήτριες χώρες, την Αγγλία και τη Γαλλία, τα χρέη αποτελούν τα 50% και πλέον όλης της εθνικής περιουσίας. Όσον αφορά την Ιταλία το ποσοστό αυτό αποτελεί τα 60-70%, όσον αφορά τη Ρωσία τα 90%, εμάς , όμως όπως ξέρετε αυτά τα χρέη δεν μας ανησυχούν, γιατί εμείς λιγάκι νωρίτερα από την εμφάνιση του βιβλίου του Κέινς, ακολουθήσαμε τη θαυμάσια συμβουλή του: ακυρώσαμε όλα τα χρέη».

Η Ρωσία όντως δεν πλήρωσε τότε τα χρέη της επί τσάρου. Όταν, όμως, το 1987 ο Γκορμπατσόφ προσέφυγε στο ΔΝΤ για οικονομική βοήθεια στο πλαίσιο της περεστρόικα, το ΔΝΤ έθεσε ένα όρο. Του ζήτησε να αναγνωρίσει προηγουμένως τις υποχρεώσεις της χώρας του έναντι των δανείων που είχε λάβει ο τσάρος. Ο Σοβιετικός ηγέτης υπάκουσε, αναγνωρίζοντας, έστω τυπικά το χρέος της χώρας του. Προς το σκοπό αυτό κατέβαλε το 3% του χρέους, κάπου 46 εκατ. λίρες συνολικά, κι αυτό ήταν όλο.

Διαβάστε ακόμα:

Η ΑΠΟΘΕΩΣΗ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗΣ ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΑΣ