ΚΛΕΒΟΥΜΕ ΛΕΦΤΟΥΔΑΚΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ… ΚΛΕΦΤΕΣ
Η Ελλάδα πέρασε οικονομική κρίση στα χρόνια των μνημονίων. Ποιος διαφωνεί σ’ αυτό; Πρώτος εγώ! Μήπως, μάλιστα, είμαι και ο μοναδικός διαφωνών. Να τα βάλουμε κάτω. Και, να μην παίξουμε με τις λέξεις.
Τι θα πει κρίση; Το ότι ο μέσος άνθρωπο ζούσε με εκατό ευρώ, για παράδειγμα, και μετά το 2010 όλο και στριμωγνότανε και υποχρεωνότανε να τη βγάζει με 30-40 ευρώ. Μάλιστα. Γιατί είναι κρίση αυτό;
Μήπως η αληθινή κρίση ήταν την εποχή που την έβγαζε με εκατό ευρώ; Μιλάμε σοβαρά. Αντικειμενικά. Αξιοκρατικά. Σίγουρα άξιζαν όλοι να κονομάνε τα περισσότερα που έφταναν στο παντελόνι τους, ρωτάω. Και αν δεν είναι αυτό κρίση, μήπως αυτό προκάλεσε την κρίση;
Ποιος στην Ελλάδα μιλάει για την… κρίση των Ευρωπαίων. Των δανειστών της… κρίσιμης οικονομίας της Ελλάδος, τους οποίους ποτέ δεν θα εξοφλήσουμε. Που σημαίνει ότι τους φάγαμε τα πακέτα.
Ποια κρίση; Όλο το έργο στην οικονομία στηρίζεται στην κλοπή. Όλοι κλέβουν. Κράτη και πολίτες. Κυβερνήσεις και φορολογούμενοι. Η μια χώρα από την άλλη. Ο κόσμος από το δημόσιο ταμείο. Η κυβέρνηση κλέβει απ’ αυτούς που έχουν και τα δίνει στους φουκαράδες. Κλοπή κανονική, που τη λένε πολιτική, κοινωνική βοήθεια.
Μια ζωή γίνεται αυτό. Το κράτος βάζει το χέρι του στην τσέπη σου και βουτάει κανονικά όσο γίνεται περισσότερα. Δικά σου λεφτά παίρνει. Κανονική κλοπή. Και άσε το παραμύθι ότι έτσι γίνεται Αποκατάσταση. Αποκαθίσταται η τάξη. Στην πραγματικότητα θριαμβεύει η κρίση.
Και σήμερα με τον κορονοϊό που κάνει επίθεση στην εθνική οικονομία από τη μια και από την άλλη το δημόσιο επιβαρύνεται με την ιστορία στο Αιγαίο, τι χαμπάρια; Κανένα πρόβλημα! Δανειζόμαστε πάλι. Δανεικά κι αγύριστα, μόνο που δεν το λέμε. Όχι πως δεν το ξέρουν αυτοί που μας δανείζουν. Δεν έχουν άλλη επιλογή, άλλωστε. Αν δεν δανείσει αυτός που έχει ταμείο, τότε θα φουντάρει μαζί με σένα.
Κάτι λέγαμε για την… κρίση.
Διαβαστε ακομα: