γράφει ο Φωστήρας
Το Πριγκιπάτο της Μυκόνου είναι ένα πολύ ξεχωριστό και σοβαρό θέμα. Έχει σχετικά πρόσφατη ιστορία και από διοικητικής απόψεως τελεί σε χαλαρή σχέση με την Ελληνική Πολιτεία. Από γεωγραφικής, κείται στα νερά της Ανατολικής Μεσογείου. Οι περισσότεροι ξένοι το εντοπίζουν στο χάρτη με κλειστά μάτια. Ενώ για την Ελλάδα έχουν ακούσει ότι είναι μία χώρα δίπλα στη Μύκονο και ιδίως οι Αμερικάνοι ψάχνουν με το δάχτυλο να μας βρουν στα παράλια της Αφρικής και της Εγγύς Ανατολής δίπλα στην Αίγυπτο, Λιβύη, Συρία και Ισραήλ.
Η Μύκονος συγκαταλέγεται μέσα στους 50 ακριβότερους τουριστικούς προορισμούς του πλανήτη και μαζεύει κάθε χρόνο επισκέπτες με πολύ μεγάλο πορτοφόλι. Μα πάρα πολύ μεγάλο. Από την δεκαετία του 60 είχε δείξει τη δυναμική και τις προοπτικές της, πλην όμως την τελευταία εικοσαετία του 20ου αιώνα καπελώθηκε από την πασοκική νομενκλατούρα με τους ημεδαπούς βαλκάνιους βοεβόδες και κινδύνευσε να μετατραπεί σε γκροτέσκο επιθεώρηση στο Δελφινάριο και το Περοκέ. Ώσπου, ευτυχώς γ’ αυτήν, κάποια στιγμή νομοτελειακά, ήρθε η πτώχευση στην γειτονική Ελλάδα.
Τούτο αποδείχθηκε το σημαντικότερο γεγονός στην ιστορία του Πριγκιπάτου και η αφετηρία της εκτόξευσης της μέσα στο 21ο αιώνα. Διότι με την πτώχευση εξαφανίστηκαν και όλα τα λιμά και αφέθηκε ελεύθερο το πεδίο στους πραγματικά μεγάλους παίχτες να παίξουν μπάλα ανενόχλητοι.
Βλέπετε, υπάρχουν στον πλανήτη 5 - 6 εκατομμύρια άνθρωποι που έχουν τόσα λεφτά που δεν ξέρουν τι να τα κάνουν και που να τα ξοδέψουν. Και υπάρχουν καμιά 50ρια τοπ προορισμοί για τους πλουσίους, που θέλουν να κάνουν την πλάκα τους. Ε, ένας από αυτούς και επίσημα πλέον είναι και το Πριγκιπάτο της Μυκόνου.
Στο νησί σήμερα δεν υπάρχουν Έλληνες. Ούτε για γκαρσόνια. Την τελευταία δεκαετία όλες οι ιδιοκτησίες άλλαξαν χέρια και όσες απέμειναν είναι υποθηκευμένες και θα βγουν σε πλειστηριασμό από τις Τράπεζες φέτος και του χρόνου με σίγουρους υπερθεματιστές την ξένη πελατεία που χτυπάει ότι κινείται μέσω του e – auction.
Όλη η παλιά φρουρά των «ωραίων ανθρώπων» (είχε γυριστεί και ταινία για δαύτους) που κάποτε γέμιζαν με χαμόγελα από τις παραλίες του νησιού και τα σοκάκια της Χώρας τα εξώφυλλα των περιοδικών που διαβάζονται στα κομμωτήρια, έχει αποσυρθεί για παλαιά υλικά από κατεδάφιση. Της καταστροφής δεν διασώθηκαν ούτε καν και αυτά τα αποδημητικά τσουλιά, συγγνώμη πουλιά ήθελα να πω, που εμφανίζονταν κάθε καλοκαίρι στο νησί (σαν τους κορμοράνους στον Βοτανικό) και τον χειμώνα πετούσαν για την Αράχωβα.
Η νέα γενιά των ελληνικών κορμοράνων της Μυκόνου δεν κατάφερε να επιβιώσει του ανταγωνισμού. Διότι ήρθαν πετάμενα από αλλού, κάτι αετοί χρυσοφτέρουγοι από τις ρωσικές στέπες, που κάνανε μια χαψιά τα δικά μας τα τρυγονάκια. Σοβαρά τώρα, εμφανίστηκαν τα τελευταία χρόνια στο νησί κάτι γυναικάρες τέσσερα στρέμματα η κάθε μία, με ύψος, πλάτος και φάρδος Σοφία Λόρεν αλλά με σλαβο- τατάρικα χαρακτηριστικά, μαλλιά και μάτια. Που να φτουρήσουν τα δικά μας σαμιαμίδια.
Και κατεβαίνουν στο γήπεδο καραβιές από δαύτες, όχι μια και δύο, για να καλύψουν τις εποχικές ανάγκες. Φέτος βέβαια, λόγω πολέμου στην Ουκρανία, έμαθα ότι παρουσιάστηκε έλλειψη. Ασφαλώς όμως είναι παροδική. Ούτε γι’ αυτή τη δουλειά δεν θα ξανακάνουμε οι έλληνες μεροκάματο στο νησί.
Διαβαστε ακομα:
ΣΤΟΧΟΣ ΝΑ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΧΡΗΜΑΤΑ ΑΘΩΑ, ΝΟΜΙΜΑ...
