ΤΕΛΙΚΑ, ΗΠΙΕ ΤΟ ΚΑΤΑΠΙΚΡΟ ΠΟΤΗΡΙ ΜΕΧΡΙ ΠΑΤΟ

Το θυμάμαι σα σήμερα. Είμαι στον αέρα, μέσα στο αεροπλάνο, ούτε εκατό μέτρα πριν την προσγείωση, και μπροστά στα μάτια μου βλέπω μικρό σκάφος να απογειώνεται και…, πριν σηκωθεί για τα καλά, να τσακίζεται. Έτσι σκοτώθηκε ο γιος του Αριστοτέλη Ωνάση, ο Αλέξανδρος στις 23 Ιανουαρίου, το 1973. Έζησα ζωντανό το σκηνικό στο αεροδρόμιο του Ελληνικού.

Ερχόμουν από τα Γιάννενα, μετά το ''κλασικό'', τότε, ντέρμπυ γειτονικών ομάδων Β' εθνικής, ΠΑΣ Γιάννινα - Αναγέννηση Άρτας, για το κύπελλο Ελλάδος. Διαιτητής ο μακαρίτης Λέλος Βαμβακόπουλος, σφυρίκτρα ευρωπαϊκών αγώνων. Αποτέλεσμα 4-0 υπέρ του ΠΑΣ. Τίγκα το γήπεδο. Άλλες εποχές εκείνες. Ακόμα δεν είχε ανέβει στην Α’ εθνική ο ''Άγιαξ της Ηπείρου'' των πέντε Αργεντινών.

Δεν υπάρχει σήμερα καμία αμφισβήτηση ότι ο Αλέξανδρος Ωνάσης δολοφονήθηκε. Ότι είχε γίνει «επέμβαση» στις μηχανές του σκάφους κι αυτές «πρόδωσαν» τον πιλότο. Μαζί με τον γιο ''δολοφόνησαν'' και τον ίδιον τον πατέρα, τον Αριστοτέλη, κι έτσι τελείωσε τη μυθική ζωή του το 1975, σα σήμερα 15 Μαρτίου.

Ασφαλώς ποτέ δεν είπε δημόσια ο πατέρας, ο περιβόητος Ωνάσης, που πριν πέντε χρόνια, για να μη ξεχνιόμαστε, είχε παντρευτεί την Τζάκυ Κένεντυ, ότι ''έστησαν'' τον γιο μου, για να κτυπήσουν εμένα. Το ήξερε, ότι αυτό έγινε.

Τραγικό πρόσωπο ο Αριστοτέλης Ωνάσης. Μοιραίο. Η μοίρα του τον βούτηξε από το μηδέν και τον εκτίναξε στα ύψη, στον Όλυμπο της γήϊνης ζωής. Κι αυτή, η μοίρα του τον καταδίκασε. Τον έκανε κουρέλι, ποιον (;), τον μεγιστάνα, τον θρυλικό και δαιμόνιο Έλληνα, άτομο αληθινά παγκόσμιο. Τον τιμώρησε σ΄ αυτή και την άλλη ζωή. Με την πρόωρη απώλεια του γιου του.

Διαβαστε ακομα:

ΕΚΑΝΕ ΤΗ ΜΑΛΑΚΙΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΡΩΤΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΡΑΒΙΝΟΥΣ