ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ, ΣΑΝΤΙΑΓΚΟ!
Ένα γεγονός που λέει πολλά. Πάρα πολλά. Εγώ απλά, σαν πονηρός που είμαι, σκέπτομαι το αίμα που χύθηκε αιώνες ανάμεσα σε Ισπανούς και Άραβες. Ατελείωτο νταραβέρι. Μπουκάρανε οι σκούροι, τους ξεμπουκέρνανε οι λευκοί. Ορμάγανε ξανά μανά οι μουσουλμάνοι, άντε πάλι να τους διώξουν οι καθολικοί.
Λέμε για την Ελλάδα. Εκείνο το φουκαριάρικο Μαρόκο το είχαν κάνει τρυπητήρι για τυρί στη μακαρονάδα Άραβες, Ισπανοί, Γάλλοι. Κι έγινε μιά άλλη μπούκα, χωρίς στρατά και αίματα. Στην Ισπανία αυτή τη φορά από τους Άραβες με τα πακέτα τους.
Το deal. Το εμιράτο του Αμπού Ντάμπι «έδωσε» το όνομά του στο γήπεδο της Ρεάλ Μαδρίτης, που στα χαρτιά σταμάτησε να λέγεται “Σαντιάγκο Μπερναμπέου”. Νέο όνομα το “Abu Dhabi”. Πολλά τα λεφτά. Από το 2014 μέχρι το 2034, για 20 χρόνια η Ρεάλ θα κάνει παντελόνι 25 εκ. ευρώ κάθε χρόνο, στη σούμα 500.
Η Ρεάλ. Πρώτα απέκτησε γήπεδο χωρητικότητας 95.000 θεατών και μετά έγινε βασίλισσα. Έτσι γίνεται. Δεν φθάνουν μονάχα οι υπήκοοι. Το μπούγιο από εκατομμύρια οπαδούς. Η ομάδα για να γράψει περίλαμπρη Ιστορία χρειάζεται και το δικό της γήπεδο, το μεγάλο, το μεγαλύτερο. Κάτι άλλο; Νίκες. Πρωταθλήματα. Έτσι γίνεται βασίλισσα.
Η Ρεάλ Μαδρίτης είναι η πρώτη στην Ιστορία ομάδα που δούλεψε την Παράγκα. Είχε παικταράδες, διαλεκτούς έναν έναν, αλλά για να φθάσει να παίρνει το ένα πρωτάθλημα Ευρώπης καπάκι μετά το άλλο, τη δεκαετία του ’50, χρειαζότανε την υπόγεια δυναμική του συνδικάτου του εγκλήματος που η ίδια είχε φτιάξει.
Μένουμε στο γήπεδο. Κι έχει τη σημασία του αυτό. Δεν είναι ομάδα πραγματικά στο χάρτη αν δεν έχει δικό της γήπεδο. Την έδρα της. Να μπαίνει μέσα ο οπαδός και να νοιώθει όπως το σπίτι του. Μέχρι να δένεται συναισθηματικά με τα μπετά.
Μέσα από τον τάφο του ο Μπερναμπέου συμφώνησε και ευλόγησε το deal. Νεκρός είναι, όχι και μαλάκας.
Διαβαστε ακομα: