ΤΟΝ ΛΕΝΕ ΕΥΝΟΗΜΕΝΟ ΑΦΟΥ ΤΟΥ... ΗΠΙΑΝ ΤΟ ΑΙΜΑ

 
Προνομιούχος, λέει, ο συνταξιούχους με περισσότερα από 4.000 ευρώ το μήνα. Ποιο είναι το σκάνδαλο; Μην τρελαθούμε εντελώς. Αν κάποιος δικαιούται σύνταξη με τέσσερις και πέντε χιλιάδες το μήνα, δεν υπάρχει καμία παρανομία. Λάθος! Την παρανομία την κάνει το κράτος που έχει πλαφονάρει ανώτατο όριο στις συντάξεις. Μιλάμε για κανονική ληστεία του κράτους.
Κράτος και ασφαλιστικά ταμεία βάζουν π.χ. όριο μεγαλύτερης σύνταξη το ποσό των 3,500 ευρώ. Κάποιος, όμως, δικαιούται και 4 και 5 χιλιάδες διότι είχε πολύ περισσότερες εισφορές από τον συνάδελφο του, ο οποίος κι αυτός κανονικά εισπράττει κάθε μήνα 3.500. Αφού ως κράτος βάζεις όρια, γιατί πίνεις του αίμα του άλλου;

Και το άλλο, είναι σκάνδαλο, λέει, να παίρνει κάποιος δυο και τρεις συντάξεις; Μα, τις δικαιούται! Το σκάνδαλο είναι πάλι του κράτους που εκβιαστικά από εργαζόμενο και ελεύθερο επαγγελματία ζητάει εισφορές για λογαριασμό και δυο και τριών ταμείων.

Αν η σύνταξη είναι λαμογιά, τότε ένοχος είναι κι αυτός που εισπράττει κάθε μήνα τη σύνταξή, και, κυρίως, εκείνος που παράνομα και καταχρηστικά του την παρέχει.
Υπάρχει μία κοινωνική πλαστογραφία στο θέμα των συντάξεων. Γι' αυτό έχει περάσει η ''λογική'' των υψηλών και των χαμηλών συντάξεων.

Των δήθεν ευνοημένων και των δήθεν αδικημένων. Λοιπόν. Η σύνταξη είναι καθαρά οικονομικίστικη διαπροσωπική και διαχρονική σχέση ανάμεσα στον εργαζόμενο και αυριανό συνταξιούχο και το ταμείο του. Κατέβαλε ο φουκαράς για δεκαετίες υψηλές εισφορές, διότι είχε υψηλό μισθό, άρα δικαιούται υψηλώτερη σύνταξη σε σύγκριση με τον εργαζόμενο που έδινε κάθε μήνα κάτι ψιλά στο ταμείο του.

Είναι, λοιπόν, ο ορισμός της αδικίας να ισοπεδώνεται αυτός που έδωσε τα μαλλιά της κεφαλής του στο ασφαλιστικό του ταμείο για χρόνια ολόκληρα με τον άλλονα που ήταν χαμηλόμισθος.

Διαβαστε ακομα:

ΜΕΤΑ ΑΠΟ 60 ΧΡΟΝΙΑ ΡΕΜΑΛΙΣΜΟΥ