ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΦΑΞΕΙ ΟΛΟΥΣ Ο ΚΕΜΑΛ...

«Έμενε ο κόσμος στα βαγόνια των σιδηροδρόμων. Έμενε εκεί που είχε καμιά αποθήκη εγκαταλειμμένη. Τσαντήρια κάνανε. Καταστροφή, μεγάλη καταστροφή. Να μην ξαναδούν τα
μάτια μας τέτοια πράγματα. Το τι τραβήξανε αυτοί οι άνθρωποι δεν λέγεται. Ατιμαστήκανε. Γίνανε χάλια, χάλια, χάλια. Άσε που ήταν ατιμασμένοι από κει με τους Τούρκους που τους καταδιώκανε... Και κατόπιν εδώ που ήρθανε τα ίδια. Προσπαθήσανε, κάνανε χίλια δυο να βρίσκουνε το ψωμί τους, μέχρι να βρουν ένα σπίτι να κάτσουνε. Αν ένας πατέρας είχε πέντε-έξη παιδιά και κορίτσια, άλλα άρπαγε ο ένας από δω, άλλα ο άλλος από κει. Καταστροφή μάνα μου...

Και οι ντόπιοι δεν τους έβλεπαν με καλό μάτι. Αλλά τους βρίζανε. Χίλια δυο. Φύγετε από δω, ρε! Πηγαίνετε παρά πέρα. Δεν τους κοιτάζανε. Δεν είχαν την αγάπη να πουν για στάσου, συγγενείς μας είναι, Έλληνες πραγματικοί. Να τους αγκαλιάσουμε. Δεν έγινε αυτό το πράμα, εγώ δηλαδή τι είδα. Μπορεί αλλού. Ήθελαν να τους κλέψουνε οι κλεφταράδες που ήταν εδώ πέρα. Ν’ αρπάξουν ό,τι είχαν. Να τους κλέψουνε, να τους γελάσουνε. Απατεώνες”.

Συγκλονιστική και η αναφορά του γνωστού ιστορικού Γιάννη Κορδάτου: «Δεν άκουγε κανείς εκείνες τις μέρες τίποτα άλλο από τα στόματα όλων αυτών παρά κατάρες στο Βενιζέλο και βλαστήμιες: ‘’Αχ αυτοί οι τουρκοσπορίτες Έλληνες της Μικράς Ασίας μας πήραν στο λαιμό τους. Μακάρι να τους σφάξει όλους ο Κεμάλ και να μη μείνει ούτε ποδάρι από δαύτους’’.

Πάμε στον Ιούνιο του 1933, ο τότε διοικητής της Εθνικής Τράπεζας Αλέξανδρος Διομήδης σε άρθρο του στο Ελεύθερον Βήμα εξιστορούσε με στοιχεία και αριθμούς τη
συμβολή των προσφύγων στην αναγέννηση της χώρας: «...Eις όλους τους κλάδους εργασίας η επίδοσις των προσφύγων είναι χαρακτηριστική. Οι καλλιεργούμενες εκτάσεις από 14.500.0000 εκατομμύρια στρέμματα το 1924, αυξάνουν σε 19.300.000. Αι εξαγωγαί από 8.000.000 στερλίνας το 1923 ,φθάνουν τας 18.700.000 το 1929, η αξία δε του εξαγόμενου καπνού από 21.000.000 κιλά το 1923, αξίας 5.6000.000 στερλινών, φθάνει τα 50.000.000 κιλά αξίας 10.000.000 στερλινών το 1929. Η αξία της βιομηχανικής παραγωγής από 4.986.000 δρχ. το 1925, φθάνει τα 7.157.777 το 1929. Η κινητήριος δύναμις από 10.673 ίππους το 1920 φθάνει εις 359.000 ίππους το 1930»

Διαβαστε ακομα:

ΝΑΣΤΡΑΝΤΙΝ ΜΟΝΟΚΟΥΚΙ