ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΝ ΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΑΦΟΥ ΤΟΝ «ΔΙΚΑΣΟΥΝ»

Δεν ταιριάζει, σου λένε, να αποκαλείς «κακοποιό» τον τρομοκράτη. Μια στιγμή, ρε παιδιά. Αυτός που σκοτώνει τι είναι; Σκοτώστρα είναι. Δολοφόνος είναι. Το ότι δεν σκοτώνεις κάποιον διότι έχεις προσωπικά μαζύ του, η δολοφονία είναι δεδομένη.

Όχι, σου λένε οι τρομοκράτες που έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους. Καλά του κάναμε και τον φάγαμε. Ήταν καθήκι του καπιταλισμού. Ήταν λαμόγιο επιχειρηματίας που έπινε το αίμα του λαού. Ήταν πολιτικός πουλημένος. Και στο φινάλε πριν τον σκοτώσουμε τον δικάσαμε.

Ο αποδυτηριάκιας σου γράφει πως σκέπτεται ένας τρομοκράτης, ένας στρατευμένος στην οργάνωση, και υπάρχουν διάφορες οργανώσεις. Και πάντα, ό, τι και να κάνει ο νόμος, η τρομοκρατία δεν πεθαίνει. Ποτέ. Η τρομοκρατία ανακυκλώνεται. Πάντα.

Παρακάτω. Προτείνει η καθοδήγηση της οργάνωσης τον στόχο. Αυτόν να καθαρίσουμε. Γίνεται συζήτηση, λέει ο καθένας την άποψή του. Κι αν υπάρχει συμφωνία θα φάει το καυτό μολύβι ο στόχος. Υπό αυτή την έννοια «δικάστηκε» ο στόχος.

Επί της ουσίας. Η τρομοκρατία βγάζει αποτέλεσμα; Η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Όχι! Δεν υπάρχει πολιτικό αποτέλεσμα. Δεν παράγεται πολιτική σκέψη. Δεν προκαλείται πολιτική αντίδραση από πλευράς λαού, όπως περιμένει ο τρομοκράτης.

Άρα; Εσύ πες μου. Γίνεται σκοτώστρα στο όνομα του λαού, αλλά ο λαός δεν ακολουθεί, όπως ποντάρει ο τρομοκράτης. Άρα; Ο τρομοκράτης κάνει ένοπλο αγώνα διότι έχει ορμές επαναστατικές. Αυτό είναι σίγουρο. Όπως είναι σίγουρο ότι ο λαός ποτέ δεν ζήτησε από κανέναν να γίνει τρομοκράτης και ποτέ επίσης δεν εισέπραξε κάτι από την τρομοκρατική δράση.

Διαβάστε ακόμα:

Όπως τα βουνά δεν πρόκειται να κουνηθούν