ΤΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ
Το επάγγελμα του δηλητηριαστή δεν έχει πεθάνει. Εννοώ το επάγγελμα εκείνου που ασχολείται με τα δηλητήρια, με την παρασκευή δηλητηρίων.
Πληρώνει πολύ καλά αυτή η δουλειά. Όποιος υπηρετεί την εξουσία, κονομάει. Ο δηλητηριαστής έχει σταματήσει, βέβαια, να χαρακτηρίζεται σήμερα δηλητηριαστής και παιδί του διαβόλου, φοράει την άσπρη μπλούζα του δόκτωρα, του επιστήμονα, του ερευνητή, όμως δεν παύει το προϊόν της δουλειάς του να είναι όπλο δόλιο και δειλών.
Άλλο να ξηγιέσαι με το σπαθί σου, με τη σωματική σου τέχνη κι άλλο με το δηλητήριο, το μέγα όπλο της εξουσίας από αρχαιοτάτων χρόνων. Κάποτε ήταν τα απλά δηλητήρια, σήμερα στην πυρηνική εποχή παίζουν τα ραδιενεργά. Τα ραδιενεργά δηλητήρια.
Μιλάμε με την ευκαιρία ότι σα σήμερα, 25 Σεπτεμβρίου, το 1915, κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, αρχίζει η τρίτη μάχη της Αρτουά, στην οποία χρησιμοποιούνται για πρώτη φορά δηλητηριώδη αέρια, κατά των Γερμανών. Βεβαίως, τα πρωτεία στο φαρμάκωμα έχουν οι Γερμανοί την ίδια χρονιά και μερικούς μήνες νωρίτερα στη μάχη του Μπολίμωφ, την οποία δεν κέρδισαν με αντίπαλο την τσαρική Ρωσία. Άσχετο αυτό.
Μιλάμε για δηλητήρια. Από το κώνειο, το αγαπημένο της αρχαίας Αθήνας μέχρι το βιτριόλι που έπεφτε στις ερωτοδουλειές Και μετά το κώνειο, που έχει ταυτιστεί με τον Σωκράτη, έπαιξε μπάλα στις βασιλικές αυλές το αρσενικό για να υιοθετήσουν το υδροκυάνιο οι Μέδικοι και οι Βοργίες.
Σήμερα; Άσε. Οι επιστήμονες δηλητηριαστές δεν ασχολούνται με άτομα, αλλά φτιάχνουν ραδιενεργά όπλα που εξολοθρεύουν πληθυσμούς και να νεκρώνουν εκατομμύρια στρέμματα γης.
Διαβάστε ακόμα: