ΤΣΙΚΝΑ ΜΟΝΑΧΑ ΜΙΑ ΠΕΜΠΤΗ, ΣΑΝ ΚΑΛΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ

Τσικνοπέμπτη. Η τσίκνα της Πέμπτης. Αυτό είναι το έθιμο. Να μυρίσει ο τόπος ψημένο κρέας. Και για να το καταλάβει καλά ο καθένας το κρέας να έχει λίπος, να τσικνίσει η ατμόσφαιρα.

Όλα τα έθιμα έχουν το λόγο τους. Την ανάγκη τους. Και σ' όλα τα έθιμα έχει βάλει δάκτυλο η θρησκεία. Στα είπα όλα. Όχι, ακριβώς.
Τι θα πει θρησκεία; Όχι αυτό, μη εκείνο, απαγορεύεται και επιβάλλεται το ένα και το άλλο. Αυτό είναι θρησκεία. Και επειδή είναι μάγκες οι κατασκευαστές της θρησκείας, και επειδή απευθυνόντουσαν στους αληταράδες τους ανθρώπους, δεν τους είχαν μόνο στα Ου και τα Μη, γιατί τότε θα χάνανε πιστούς. Σου επιτρέπουν κάπου να ξεσαλώσεις, αφήνουν λυτά τα λουριά, όμως μέσα στα πλαίσια και στο όνομα της θρησκείας. Πάντα.

Τσικνοπέμπτη. Καθαρός ειδωλολατρισμός. Κι όμως ο χριστιανός είπε Εμείς είμαστε το καλό, το κακό είναι οι ειδωλολάτρες. Το απόλυτο ψέμα. Δεν υπάρχει πιο ειδωλολατρική θρησκεία από τον χριστιανισμό, ο οποίος όπως όλες οι θρησκείες οι οποίες αντικατέστησαν παλαιότερες, υιοθέτησε έθιμα των καταργημένων και... καταδικασμένων δογμάτων.

Έτσι και με την Τσικνοπέμπτη. Μ' άλλο στυλ είναι η στην πραγματικότητα συνέχεια των Διονυσίων, της μεγάλης εορτής των αρχαίων Ελλήνων, που κι αυτοί την τσούρνεψαν και την κωλομπάρεψαν τη γιορτή από την προηγούμενη του Δωδεκάθεου θρησκείας.
Καλό τσίκνισμα, ρε, αιώνιοι Έλληνες.

Διαβάστε ακόμα:

Κάηκε στις φλόγες της σεξουλιάρας χοντροκώλας