ΛΑΤΡΕΥΑΝ ΤΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΑ ΝΕΡΑ, ΟΧΙ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ

Οι αθλητικοί συντάκτες είναι οι πιο κοσμογυρισμένοι. Δεν υπάρχει εβδομάδα να μην έβγαινε στο εξωτερικό μια αποστολή, από κάποιο άθλημα. Ένας τουλάχιστον δημοσιογράφος θα ταξιδεύσει με την υποχρέωση να καλύψει όλο τον τύπο, με έξοδα της ομοσπονδίας, δηλαδή με λεφτά από το δημόσιο ταμείο.

Μέχρι και τη δεκαετία του '70 οι βαλκανικοί αγώνες στίβου ήταν η κορυφαία διεθνής αθλητική διοργάνωση στα μέτρα τα ελληνικά. Είχα ακούσει πολλά για την πόλη με τα πολλά νερά, το Βέλινγκραντ και δεν έχασα την ευκαιρία να την επισκεφθώ όταν πήγαμε στη Σόφια για τους βαλκανικούς του 1980.
Κατάφερα και έκανα μια βόλτα, μέσω κατάλληλου προσώπου, και στο κομματικό ξενοδοχείο, που σήμερα είναι ιδιωτική επιχείρηση, παραχωρημένη από το κράτος. Στις παρυφές του δάσους ένα ξενοδοχείο-θεραπευτήριο με τη δύναμη ιαματικών νερών, για τα ανώτερα στελέχη του κόμματος, επί Ζίβκωφ.

Μια σειρά από βρύσες στο υπόγειο, τουλάχιστον 20, η κάθε μία για μια συγκεκριμένη πάθηση. Νερό για νεφρική, ηπατική ανεπάρκεια, νερό για τα δερματικά, νερό για τα γυναικολογικά, για φυματίωση, για σακχαρώδη διαβήτη, για άσθμα και χρόνιες βρογχίτιδες, για φλεγμονές του αναπνευστικού, για..., για..., για...

Παγκόσμια ημέρα του νερού σήμερα κι εγώ θυμήθηκα το Βέλινγκραντ της Βουλγαρίας όπου με μισό λέβα, σήμερα κοντά στα 25 λεπτά του ευρώ, έκανες ένα μπάνιο σε οθωμανικά λουτρά για μια ώρα με νερό από φυσική πηγή, σε 90-100 βαθμούς νερό, που βέβαια το “έσπαγες” με κρύο νερό.

Αρχαία, πανάρχαια υπόθεση η υδροθεραπεία. Τα ιαματικά νερά αποτελούσαν χώροι λατρείας θρησκευτικής. Νύμφες και δαιμόνια κυκλοφορούσαν στις φυσικές πηγές, που τις φύλαγαν τέρατα. Κοντά στα 800 σημεία υπάρχουν σήμερα στην Ελλάδα με θερμομεταλλικά νερά που βγαίνουν μέσα από τη γη.

Διαβάστε ακόμα:

Είμαστε Βαλκάνιοι, ρε, και γουστάρουμε