ΚΑΝΤΗΛΑΝΑΦΤΗΣ ΤΟΥ ΧΑΒΑΛΕ

Ο Έλληνας είναι καφενείο. Αυτό είναι το Νο1, ναι, το Νο1  που χαρακτηρίζει τον Έλληνα. Τον σημερινό και τον χθεσινό. Τον νεοέλληνα και τον αρχαίο. Ναι, δεν το συζητάμε ότι καφενείαζε ο μαλάκας, ένας είναι ο μαλάκας, και την εποχή που δεν γνώριζε τον καφέ. Που δεν έπινε καφέ, που δεν υπήρχαν καφενεία.

Εξομολογούμαι ότι πιτσιρικάς, 13-14 χρονώ, είτε στην εξέδρα ενός γηπέδου, είτε στην αίθουσα ενός πρωινού σινεμά, όπου βρισκόμουν διότι έκανα κοπάνα από το σχολείο, ήταν για μένα Αποκάλυψη Τώρα οι έξυπνες, με φαντασία και σάτιρα, ατάκες που άκουγα. Φοβερά πράγματα. Ο Έλληνας έχει χιούμορ. Ιερέας της πλάκας. Καντηλανάφτης του χαβαλέ.

Έτσι που λες. Μια γκέλα του τερματοφύλακα, μια γκάφα, σύμφωνα με το σενάριο, του ηθοποιού, ήταν αρκετό για να πέσουν επιτόπου δηλητηριώδη σχόλια, δύο, το πολύ τριών λέξεων, λες και ήταν δουλεμένα, λες και την κατάλληλη στιγμή τα έβγαλε στον αέρα κάποιος πατώντας ένα πλήκτρο.

Αυτός, λοιπόν, ο έξυπνος λαός, ο ελληνικός, όπως πράγματι συμφωνούν οι ξένοι, που κόβει το μάτι του, που είναι ετοιμόλογος, που έχει κάτι να σου πει σε μια συζήτηση, στην πράξη δείχνει πόσο καραγκιόζης είναι. Υπερέχει στο πνεύμα, όμως λόγω χαρακτήρα, υστερεί στην πρακτική. Είναι ικανός, δηλαδή, σε μια κουβέντα να σου πετάξει υψηλής κλάσεως επισημάνσεις, διαπιστώσεις, τις οποίες όμως δεν στις σερβίρει με στόχο να τις “δουλέψει” η παρέα.

Όχι, τέτοια πράγματα. Έλληνας είναι. Όλα στο καλαμπούρι. Παπαρολόγος. Στα παπάρια του η τέχνη, η απόλαυση της καφενειακής συντροφιάς. Εγώ λέω αυτό, εσύ τι λες. Ο Έλληνας είναι του καφενείου, όχι του συμποσίου. Όχι σοβαρή διαχείριση ακόμα και της πιο ανάλαφρης ομήγυρης. Δεν μιλάμε παρά μόνον για ένα πράμα, να μιλάμε να περάσει η ώρα.

Διαβάστε ακόμα:

Εξουσία, συνουσία, περιουσία κι άλλα με ουσία