ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΣ ΚΑΡΚΙΝΟΣ Η ΠΙΣΤΗ
Ο άνθρωπος είναι κτήνος. Αυτή είναι η μέγιστη αλήθεια του σύμπαντος. Δεν έχεις να κάνεις μόνο μ' ένα φοβισμένο πλάσμα που τρέμει την πραγματικότητα του θανάτου, που πάνω απ' όλα, πρώτα απ' όλα κυττάει την πάρτη του. Αυτά, τα δικαιολογείς.
Τόσο εύκολα, πανεύκολα, ο άνθρωπος βγάζει την κτηνωδία του απέναντι στον άλλον, στους άλλους ανθρώπους, ας μην τους χαρακτηρίσουμε “συνανθρώπους”. Μιλάμε τη γλώσσα της αλήθειας, της Ιστορίας, δεν παρλάρουμε θρησκευτικά, πολιτικά, κωλομπαρίστικα.
Ένας χαρισματικός Χίτλερ είναι αρκετός για να ξεγκαστρώσει ό,τι πιο χαμηλό παίζει μέσα στο φούρνο του ατόμου όταν αυτό νοιώσει κομμάτι της μάζας, του πολτού. Χιλιάδες Χίτλερ φιρμάτοι κι όχι,δεξιοί κι αριστεροί, πατριώτες και προφήτες, θεούσες και αιρετικοί βγήκαν στο μπαλκόνι και κάλεσαν τα πλήθη να ξεχύσουν μίσος. Τιμωρία. Εκδίκηση.
Γράφω τούτες τις αράδες σήμερα του Άπιστου Θωμά. Η βαρβαρότητα γεννιέται από την πίστη. Βέβαια. Από τα υψηλά ιδανικά. Βεβαιότατα. Απ' ό,τι υμνήθηκε από σοφούς. Απ΄ό,τι τραγουδήθηκε από ποιητές.
Ο αποδυτηριάκιας είναι άπιστος. Είναι πιστός της Απιστίας. Κι αν πιστεύει κάπου, αυτό αφορά τον ίδιον, όχι απαραίτητα τον άλλον. Καταραμένος καρκίνος είναι να θέλω να συμπορεύομαι με τον άλλον, με τους άλλους, επειδή μας ενώνει η ίδια παραμύθι φούρναρης πίστη.
Το σύμπαν έτσι όπως αυτό κυκλοφορεί στους αιώνες των αιώνων γράφει στις κάλτσες του την πίστη. Και λατρεύει την απιστία. Οι λαοί εκτροχιάζονται, και ο ορισμός της ανθρώπινης κτηνωδίας προκύπτει όταν τα δίποδα μασάνε τη μπλόφα της ιδεολογίας, της θρησκείας. Άγιος μου, πάντα, ο Άπιστος Τόμας.
Διαβάστε ακόμα: