ΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ ΣΑΛΠΑΡΕ ΣΤΟΝ ΩΚΕΑΝΟ...

Μιλάει ο αποδυτηριάκιας, ο δάσκαλος του νηπιαγωγείου. Μια φορά κι έναν καιρό, πριν 50 τόσα χρόνια, με μία βέργα στο χέρι, που την κρατούσα σα δείκτη, όχι για να κοπανάω τα πιτσιρίκια, τους έκανα μάθημα στον μαυροπίνακα.

-Παιδιά, αυτό είναι ένα βουνό... Κι αυτό είναι ένα δάσος. Να, και μια λίμνη, μια ζούγκλα, ένα δελφίνι, μια αρκούδα, ένα πεύκο...

Μεγάλωσαν τα παιδιά του νηπιαγωγείου και μετά από 20 χρόνια περίπου με βρήκαν πάλι μπροστά τους, πάλι δίπλα σε πίνακα, σαν καθηγητή του πανεπιστημίου.

-Παιδιά, σήμερα το μάθημά μας είναι τι έχει εξαφανιστεί από τη γη... Να, εδώ ήταν κάποτε ένα ποτάμι, βλέπουμε τα ίχνη του, είναι πια ένα πρώην ποτάμι. Αυτή είναι μία πρώην πεδιάδα. Κι εδώ κάποτε ήταν ένα γεμάτο ζωή δάσος, σήμερα είναι ένα τέως δάσος.

Αμολύθηκε στον ανοιχτό ωκεανό κι είναι άγνωστο προς τα πού θα κατευθυνθεί ένα τεράστιο παγόβουνο που αποκολλήθηκε τον περασμένο Νοέμβριο από τις ακτές της Ανταρκτικής. Η ΝΑΣΑ μέσω δορυφόρου προς το παρόν παρακολουθεί το 33 χιλιομέτρων σε μήκος παγόβουνο, και πλάτος 20 χλμ., μέγεθος όσο το Λονδίνο.

Εκεί που βρίσκεται το παγόβουνο δεν κυκλοφορούν παπόρια, όμως κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει την πιθανότητα να μπουκάρει σε θάλασσα με ναυτική δραστηριότητα.

Η τελευταία τίγρης της Τασμανίας είναι το τελευταίο γνωστό ζώο που πέθανε σε συνθήκες αιχμαλωσίας το 1936. Μετά από 20 εκατομμύρια χρόνια διαβίωσης στον πλανήτη κηρύχθηκε οριστικά εξαφανισμένο το Λευκό Δελφίνι του ποταμού Γιανγκτζέ στην Κίνα.

Ένας Έλληνας κυνηγός πριν από έξι χρόνια με καραμπίνα σκότωσε στη λίμνη Κερκίνη μια νανόχηνα, το πιο σπάνιο είδος στον κόσμο. Ένας άλλος κυνηγός σκότωσε έναν ψαραετό της Γιάλοβας, μέσα στα όρια του καταφυγίου Άγριας Ζωής στον Έβρο, ένα σπάνιο προστατευόμενο αρπακτικό που για χρόνια ξεχειμώνιαζε στην περιοχή κι είχε εξελιχθεί σε “σύμβολό” της.

Είναι και οι κυνηγοί. Και οι ψαράδες με τα δίχτυα τους. Και βέβαια ο σύγχρονος τρόπος ζωής του ανθρώπου, που σακατεύει το φυσικό περιβάλλον.

Μια άλλη Γη μάς υποδέχεται όταν ερχόμαστε στη ζωή, μια άλλη Γη εγκαταλείπουμε όταν θα πεθάνουμε. Μετά τον άνθρωπο, καταδικασμένος να πεθάνει είναι και ο πλανήτης. Μόνο που τότε δεν θα υπάρχει, εκτός από τον αποδυτηριάκια, κανένα πιτσιρίκι για να τους πω δείχνοντας τον μαυροπίνακα...

-Αυτός είναι ο πρώην πλανήτης Γη.

Διαβάστε ακόμα:

Στα ιδιαίτερα της τουαλέτας