ΦΥΣΙΚΟ ΠΡΑΜΑ Ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΟΠΩΣ Η ΜΠΑΝΑΝΑ

Εγώ, δηλαδή, που τρώω μπανάνα, που μου αρέσουν οι μπανάνες είμαι ... αντιρατσιστής; Γελοία πράγματα. Η μπανάνα έγινε σύμβολο του διεθνούς αντιρατσιστικού κινήματος. Ένα φυτό, ένας καρπός της φύσεως δηλώνει την αντίθεση απέναντι σε μια φυσική στάση ανθρώπινη.

Έτσι είναι. Ο ρατσισμός είναι φυσικό φαινόμενο. Δεν είναι κατασκεύασμα. Βλέπω έναν μαύρο και η φάτσα του με απωθεί. Με τρομάζει. Γιατί να νοιώθω ένοχος πολιτιστικά, πολιτισμικά; Είναι και θέμα αισθητικής. Είμαι λευκός, αισθάνομαι πιο άνετα με λευκό.

Ούτε θα πω ρατσιστή τον σκούρο, αν του γυρίζουν τα άντερα βλέποντας έναν λευκό. Όταν του ξυπνάει μνήμες τραυματικές. Μη λησμονούμε ότι από τη λευκή φυλή υπέφεραν για αιώνες ινδιάνοι, αφρικανοί, ένα σωρό φυλές ιθαγενών.

Τι έχει γίνει, τελικά; Με το ζόρι εσύ που είσαι ρατσιστής, διότι έτσι αισθάνεσαι, όχι επειδή ενεργείς σύμφωνα με τα προσωπικά και εθνικά οικονομικά σου συμφέροντα, σου χρέωνουν επιθετικότητα, κοινωνική εχθρότητα. Όχι, κύριοι. Το ότι δεν γουστάρω κάποιον φατσικά δεν σημαίνει ότι και εναντιώνομαι, ότι έχω κάτι σε βάρος του. Ούτε τον θεωρώ υπάνθρωπο, κατώτερο.

Διαβάστε ακόμα:

Ο πατριάρχης της διεθνούς τρομοκρατίας