ΑΠΕΙΛΗ ΑΠΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΣΚΟΠΕΥΤΗ ΣΤΗΝ EUROVISION!

Η Eurovision είναι σοβαρή ιστορία. Πατσαβούρα διαγωνισμός, όμως σοβαρή ιστορία. Σε παρακολουθούν 200 εκατομμύρια άνθρωποι, αρα το έργο δεν το παίρνεις στην πλάκα. Άσχετα αν το βλέπουν για πλάκα.

Το θέαμα είναι εμπορικό, δηλαδή παίζει το χοντρό πακέτο. Μην κυττάς που η Ελλάδα χρεώνεται και σ' αυτόν τον διαγωνισμό από τον οποίον θα έπρεπε να κονομάει. Όταν, όμως, είσαι γεννημένο λαμόγιο αδιαφορείς να παράξεις έργο, χρήμα, όφελος για όλους, παρά να κάνεις μακροβούτι στο μέλι, και δεν ακουμπάς μονάχα το δάκτυλό σου. Μη ξεφύγουμε από το θέμα μας.

Ξέχνα τους χορηγούς που σπρώχνονται να αγοράσουν το φιλέτο. Δυο λόγια για το πολιτικό παιχνίδι που έχει παιχτεί στο παρελθόν. Με γεγονότα.

1976. Δυο χρόνια μετά την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο. Η Ελλάδα δεν είχε συμμετάσχει το 1975 αρνούμενη να μοιραστεί την ίδια σκηνή και να ανταγωνιστεί την Τουρκία. Η Μαρίζα Κωχ σε συνέντευξή της στο LIFO περιγράφει τα υπόλοιπα.

“Το 1976 μου τηλεφωνεί ο Χατζιδάκις. Πάρε ένα λαούτο και φύγε για Χάγη στη Γιουροβίζιον. Μέχρι το πρωί θέλω να μου 'χεις ένα τραγούδι για την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Αυτό έγινε στις 10 το βράδυ κι ήθελε το κομμάτι μέχρι τις 10 το άλλο πρωί. Όλη νύχτα απ' το τηλέφωνο με τον Μιχάλη Φωτιάδη στη Θεσσαλονίκη γράψαμε τους στίχους στο «Παναγιά μου - Παναγιά μου».

»Βγήκε μοιρολόι, όπως το ήθελε ο Χατζιδάκις, ενορχηστρωμένο από τον Μάικ Ροζάκη. Στη Χάγη ξεκίνησαν πορείες διαμαρτυρίας από τους Τούρκους σ' όλες τις γειτονικές χώρες της Ευρώπης κατά της ελληνικής συμμετοχής. Όταν παίχτηκε το κομμάτι μας, η τουρκική τηλεόραση έριξε... χορό της κοιλιάς.

»Προηγουμένως με έπιασαν οι διοργανωτές και μου είπαν να μη βγω γιατί σύμφωνα με πληροφορίες υπήρχε ελεύθερος σκοπευτής μέσα στην αίθουσα και κινδύνευε η ζωή μου. Βγήκα με υπογραφή, δηλαδή ότι τραγουδώ με δική μου ευθύνη. Δεν γινόταν να κάνω πίσω, το μήνυμα έπρεπε να το πάρει ολόκληρη η Ευρώπη. Θυμάμαι ότι η Αγγλία μας έδωσε μηδέν, ενώ η Γαλλία δεκάρι, εν ολίγοις οι χώρες πήραν ξεκάθαρη πολιτική θέση”.

Είπαμε. Δεν είπαμε; Πολύς κόσμος βλέπει. Μπορείς να περάσεις μηνύματα, διαμαρτυρία, κουλτούρα, υποκουλτούρα. Ακόμα και πολιτικές θέσεις. Υπάρχει και συνέχεια. Θα επανέλθω.

Διαβάστε ακόμα:

Eurovision, το πρωτάθλημα της παρτσαβούρας