ΤΑ «ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ» ΣΤΙΣ ΡΟΥΛΕΤΕΣ

Έκλεισε ένας ναός. Να, που έγινε κι αυτό. Όπου κτίζεται εκκλησία, θα υπάρχει πάντα στους αιώνες. Και δεν γκρεμίζεται ποτέ. Οι νόμοι του ουρανού και της γης προστατεύουν κάθε εκκλησία. Κάθε απειλή σε βάρος τους θεωρείται πράξη βαρβαρική.

Έκλεισε το Λουτράκι. Ναός και το καζίνο. Δεν ψέλνει κανένας εκεί μέσα, ούτε ανάβουν κεράκια. Η λειτουργία, όμως, είναι κι εκεί ιερατική, ο πιστός, ο τζογαδόρος επισκέπτεται το ναό του τζόγου για να προσκυνήσει τις ρουλέτες, να προσευχηθεί, να ακουμπήσει τις ελπίδες του και ό,τι έχει η τσέπη του στο όνομα της μαστούρας του, της εξάρτησης του με τον τζόγο.

Αλλάζουμε ευαγγέλιο. Έκλεισε, λέει, το καζίνο Λουτρακίου, μετά από 20 χρόνια διότι υπέφερε από τους συνδικαλιστές, από τις απεργίες. Μια ιστορία που ταλαιπωρούσε την επιχείρηση εδώ και πολλούς μήνες. Είναι αυτός ο πραγματικός λόγος; Δεν ξέρω, ούτε και μ’ ενδιαφέρει. Όλα παίζουν. Να ήθελε να το κλείσει το μαγαζί η ιδιοκτησία. Να κάνει το παιχνίδι της, εν όψει ενός άλλου αύριο.

Σημασία έχει ότι ένας ναός έκλεισε. Έχει μια μοναδικότητα το γεγονός. Αυτό σχολιάζουμε. Για άλλους ευχάριστο, για άλλους δυσάρεστο. Όπως και να ‘χει άξιο παρατηρήσεως είναι να σταματήσουν τα κύριε ελέησον μπροστά στις ρουλέτες.

Διαβάστε ακόμα:

Οι δέκα εντολές του αποδυτηριάκια για τον τζόγο