ΓΙΑΤΙ Ο ΧΑΣΙΚΛΗΣ ΜΙΣΕΙ ΤΟΝ ΠΡΕΖΑΚΙΑ
Η Κολομβία, η πρώτη αντίπαλος της Ελλάδος στο μουντιάλ, έχει το όνομα, λόγω της βιομηχανοποιημένης παραγωγής κοκαϊνης που την στέλνει σε κάθε σημείο της γης. Και η Ελλάδα, όμως, δεν πάει πίσω στο ναρκωτικό, ειδικά τα τελευταία 35 χρόνια, όταν οι Έλληνες άρχισαν να τρώνε από τα έτοιμα, από τα δανεικά. Η κατανάλωση βάρεσε το κόκκινο, χωρίς υπερβολή.
Κάποτε το ναρκωτικό δεν ήταν lifestyle, ήταν ταυτισμένο με τους ρεμπέτες, τους συνθέτες της ρεμπετοσύνης, που βαράγανε μυτιές και ζήσανε μέχρι βαθειά γεράματα, μαζύ με την παραμύθα, όσοι την κουμαντάρανε τη δουλειά, όπως ο έτσι, μη λέμε ονόματα.
Τον να τον πεις χασικλή τον άλλονα δεν τρέχει τίποτα, το βαρύ είναι να τον πεις πρεζάκια. Ο χασικλής μισεί τον πρεζάκια. Υπάρχει μία διαφορά, ο πρεζάκιας ζει για την πάρτη του και με γκόμενα αυτή την απαιτητική, την πρέζα, δεν γουστάρει ούτε φίλους, ούτε παρέες. Μόνο σόδα θέλει. Δεν πηδάει, δεν τρώει, δεν πίνει, για την πρέζα του ζει. Κι άμα την αγκαλιάζει αυτή είναι η τέλεια γκομενάρα, που τον θέλει πάντα μοναχό του.
Από την άλλη το χασίσι είναι ποτό της παρέας. Να το πιει θέλει με τους φίλους του, μ' αυτούς να μοιρασθεί την ατυχία. Να φτιάχνει με την παρέα, κοινοβιακά ο ένας για τον άλλον, αυτό είναι η συντροφιά. Να, γιατί οι χασικλήδες περιφέρουν το τσιγαριλίκι από το ένα στόμα στο άλλο. Χαρά του είναι να τραβήξει την τζούρα και ο άλλος.
Τον συχαίνεται ο χασικλής τον πρεζάκια γιατί ξέρεις ότι αυτός για να βρει τη δόση του θα γίνει χαφιές, καρφωτής, όργανο της ασφάλειας, μέχρι που θα πηδήξει την μάνα του, θα κλέψει τον πατέρα του, θα πουλήσει τον φίλο του.
Διαβάστε ακόμα: