ΜΗ ΓΙΝΟΥΜΕ ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!

Πετάχτηκα για 3-4 ημέρες στη Σόφια. Από τότε που άρχισα να καβαλάω αεροπλάνο, οπότε επέστρεφα στην πατρίδα ένοιωθα άσχημα. Σα να ξαναπατούσα σκατά. Όσο ζεις στο μπουρδέλο, ξεχνιέσαι, όμως χαλιέσαι κάθε φορά στην επάνοδο, αφού στο εξωτερικό έχεις ρουφήξει μυρωδιές πολιτισμού, τάξεως και ευπρέπειας.

Για πρώτη φορά το σφίξιμο ότι είμαι Έλληνας, ότι ζω σε μπουρδέλο αδιόρθωτο, σ’ αυτόν τον εμετό που λέγεται Ελλάδα, το ένοιωσα έξω, μάλιστα στη Βουλγαρία. Πού; Όχι σε κάποια βορειοευρωπαϊκή χώρα, όπου εδώ και 1.500 χρόνια κτίσθηκε αξιοπιστία και σοβαρότητα, αλλά στη φτωχή, στη μικρή στην ταπεινή Βουλγαρία.

«Θέλετε να καταντήσουμε σαν τους Έλληνες;» άκουσα να λέει ένας Βούλγαρος υπουργός. Μαρμάρωσα. «Αυτά έχουμε, μ’ αυτά θα ζήσουμε…» ξεκαθαρίζει δημοσίως και επισήμως ο Βούλγαρος πολιτικός τον οποίον βέβαια θα ψήφιζα αν ήμουν συμπατριώτης του.

Ανοικτή επαφή με τον κόσμο μέσω τηλεοράσεως. Μια ηλικιωμένη τού παραπονιέται: «Δεν μου φθάνει η σύνταξη, είμαι άρρωστη, δεν έχω να φάω». Η αντίδραση του υπουργού: «Δεν μπορώ να σου κάνω κάτι… Όχι και να δανειστούμε όπως οι Έλληνες!». Δηλαδή; ΟΧΙ με τα λεφτά του Δημοσίου να κάνω φιλανθρωπίες. Και ΌΧΙ να στήσουμε κώλο στις ξένες τράπεζες για να κονομήσουν κάποιοι.