ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ, ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ!
Δεν τους μπορώ τους παπάδες, όλους τους παπάδες, του κάθε δόγματος, όταν ανοίγουν το στόμα τους και μιλάνε για θέματα εντελώς άσχετα με την ειδικότητά τους. Παπάς είσαι, κύριε, η δουλειά σου, η μαστοριά σου είναι να ασχολείσαι με τον Θεό. Με την άλλη ζωή. Την αιώνια, όχι την γήινη.
Τι συμβαίνει, όμως; Το παπαδαριό είναι όπως οι πολιτικοί. Φοβερά πράγματα. Είσαι πολιτικός, παριστάνεις τον πολιτικό, σε αποδέχονται σαν πολιτικό, τέρμα και τελείωσε είσαι σ' όλα ειδικός. Έχεις άποψη και σαν εκπαιδευτικός, και σαν συγκοινωνιολόγος, οικονομολόγος, υγειονολόγος, εργατικολόγος, νομικός, γεωπόνος, ρε για τα πάντα θα πεις τι πρέπει να γίνει.
Συμπαθητικός άνθρωπος και μ' ένα λόγο που προέρχεται από το βαθύ παρελθόν ο οικουμενικός πατριάρχης πέφτει σε γκέλα όταν κάποιος τον επισκεφθεί. Είτε αυτός είναι ο Μαρινάκης, είτε κάποιος άλλος εκκλησιαστικός λειτουργός. Του την πέφτει, που λες, ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, τι να κάνει ο κύριος Βαρθολομαίος, θα πει κάτι για τα μάτια του κόσμου.
Κανονικά, λέω εγώ, όταν είσαι πατριάρχης κι όχι παπατζής λες του Μαρινάκη, του κάθε προέδρου ομάδας Δεν ασχολούμαι με τη μπάλλα, μέλημά μου είναι η ψυχή του ανθρώπου, το θείο, το ουράνιο μπλα μπλα.
Που λες κάποιοι Κύπριοι επισκέφθηκαν τον κύριο Βαρθολομαίο. Κι αυτός είπε Είμαι μαζύ σας και η λύση του κυπριακού προβλήματος πρέπει να γίνει στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου. Έπεσα από τα σύννεφα. Υπάρχει διεθνές δίκαιο; Δεν το ήξερα, ρε. Και το διεθνές δίκαιο υπηρετεί τους μικρούς και αδύνατους; Ρε, είμαι πολύ αδιάβαστος.
Διαβάστε ακόμα: