ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΧΑΜΕΝΗ ΓΕΝΗΑ!

«Αυτός είναι ο γιος μου» μου συστήνει τον 16χρονο ο παληόφιλος. Καθόλου περίεργο πού ο νέος ούτε που σήκωσε το μάτι να κυττάξει και τον πατέρα του και τον φίλο του πατέρα του, δηλαδή εμένα. Ο υϊος συνέχισε να ‘ναι καρφωμένος στο μαραφέτι που κρατούσε στο χέρι.

Το λέω απότομα. Δεν είναι δικό του παιδί ο γιος του φίλου μου. Αυτός τον γέννησε, αλλά το παλληκάρι τον έχει εγκαταλείψει τον γονιό του. Όπως και τον ίδιον του εαυτό. Δεν είναι ορφανός, όμως. Έχει το ηλεκτρονικό μπινελίκι. Σ’ αυτό το τερατάκι ανήκει.

Φοβερά πράγματα. Χαμένα παιδιά. Αυτή είναι η χαμένη γενηά. Με το που ξυπνάνε, πριν πλησιάσουν τη βρύση να ρίξουν λίγο νερό στα μάτια αναζητούν από τις πρίζες τα γκάτζετ. Δεν πάνε για ύπνο το βράδυ, δεν τους αφήνουν τα αλκοολίκια τους. «Αυτός είναι ο γιος μου» λέει. Ο χαμένος του γιος.

Διαβάστε ακόμα:

Ενα ακόμα δευτερόλεπτο ζωής