Ο ΠΑΝΙΚΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΜΠΟΛΑ
Περισσότερο φοβόμαστε παρά γνωρίζουμε τον Έμπολα. Τον κίνδυνο της νέας(;) επιδημίας. Έτσι συμβαίνει πάντα. Ο κόσμος δεν θέλει να μάθει το κάθε τι στις λεπτομέρειες. Ψοφάει για ένα κουτσομπολιό, τι τρέχει για το χωρισμό ή, τον έρωτα δύο χολυγουντιανών σταρ, αλλά στέκει μακρυά από το αληθινό μέγεθος της απειλής ενός ιού.
Αυτή είναι η φύση του ανθρώπου. Του μέσου ανθρώπου. Ακούει Έμπολα, τον παρουσιάζουν δικαιολογημένα ή, όχι, για μάστιγα, ότι είναι μεταδοτικός, θανάσιμος και δεν θέλει πολλά να στηθεί ο πανικός. Και ακριβώς επειδή μένει στην άγνοια, επειδή γενικώς ο άνθρωπος, ο μέσος άνθρωπος δεν έχει μάθει την τέχνη της προσέγγισης στη γνώση σε κάτι που είναι δυσάρεστο, τότε ο πανικός, η αποτυχία μεγαλώνει.
Τελικά, τι είναι αυτός ο Έμπολα για τον οποίον έχουν τεθεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης τρεις χώρες της Αφρικής βέβαια, Λιβερία, Γουινέα, Σιέρα Λεόνε. Αυτή η Αφρική, με την οποία έτσι ή, αλλοιώς έχουμε πιάσει απ' ευθείας ή, όχι μία άλφα επαφή. Μία ήπειρος που για τους γνωστούς λόγους δεν ελέγχεται η υγεία και σκοτώνει μια αρρώστεια, το Aids, η ελονοσία, η φυματίωση, όχι μόνον ανθρώπους και ζώα.
Μέχρι σήμερα έχουν ξεπεράσει τα 9.000 κρούσματα και έχουν πεθάνει 4.500 άνθρωποι. Και λιγώτερα να ήταν τα κρούσματα, και 500 μονάχα οι θάνατοι, ο “θόρυβος” για τον Έμπολα θα ήταν το ίδιο... μεταδοτικός. Η ίδια ασθένεια είναι μεταδοτική, μέσω του αίματος, του σάλιου, όμως όχι και πολύ μεταδοτική. Υπάρχουν άλλες επιδημίες που περισσότερο εύκολα κτυπάνε τον κόσμο.
Τέλος πάντων, σ' αυτές τις καταστάσεις συναγερμού επιβάλλεται να επικρατεί ψυχραιμία. Βασικό αυτό. Το να μιλάνε αμέσως για καραντίνες και άλλα μέτρα προστατευτικά, χωρίς να συντρέχει άμεσος λόγος, η σκοπιμότητα της πρόληψης λειτουργεί μπούμεραγκ. Όσο για τα συμπτώματα του Έμπολα είναι τα ίδια περίπου όπως σε μια συνηθισμένη γρίπη.
Διαβάστε ακόμα: