ΤΙΤΛΟΙ ΑΞΙΑΣ ΤΑ ΑΠΟΛΥΤΗΡΙΑ, ΟΧΙ ΤΑ ΔΙΠΛΩΜΑΤΑ

Δεν θα πω ονόματα, αχρείαστα είναι. Φρέσκος στη δουλειά, πριν χρόνια, πριν δεκαετίες, έχω εκτιμήσει έναν προπονητή, άτομο σοβαρό, μελετημένο. Μιλάω μαζύ του και “παίρνω”, σα να κάνω φροντιστήριο. Τον απολύουν από την ομάδα. Ξανά μανά η ίδια δουλειά, τρεις, τέσσερις φορές. Τι γίνεται, ρε;

Ο δικός σου ξαναπάει στην ομάδα που τον είχαν σουτάρει. Τι γίνεται, ρε; Μαθήματα ζωής. Δηλαδή;

Γιατί ο Ρανιέρι βρίσκει δουλειά παρ' ό, τι είναι μονίμως απολυμένος; Το πιθανό, όχι το απίθανο είναι να μην πάει σ' άλλη ομάδα, μετά την εθνική Ελλάδος. Γιατί;

Ίσως επειδή ο Ρανιέρι είναι καλός προπονητής. Ίσως επειδή υπάρχουν περισσότερες μεγάλες ομάδες από τους καλούς προπονητές. Δεν λέμε γνώμη. Λέμε τι συμβαίνει. Ότι ο Ρανιέρι, οι διάφοροι Ρανιέρι της πιάτσας δεν μένουν άνεργοι. Και με αποτυχίες στο βιογραφικό τους. Και με απολύσεις. Τι γίνεται, ρε;

Ένας νέος σπουδάζει στο εξωτερικό, πληρώνει ο γονιός το αίμα της ψυχής του, για να τελειώσει ο γιος τις πανεπιστημιακές σπουδές και μετά το παλληκάρι ζορίζεται να βρει δουλειά στην Ελλάδα. Κι αν βρει δουλειά στο εξωτερικό θα του γίνεται πατίνι η ζωή του. Ρυθμοί συντριπτικοί, ωράριο χωρίς όρια όλο το 24ωρο. Και ο Ρανιέρι για πλάκα καθαρίζει 800.000 καθαρά παντελόνι το χρόνο από την ΕΠΟ.

Ποιος; Ο κύριος με απολυτήρια! Όπως άλλος έχει διπλώματα, κυκλοφορεί με απολυτήρια αυτός, ο Ιταλός προπονητής, που περισσότερο από κάθε τι ενδιαφέρεται να επιμελείται το μαλλί του με πιστολάκι.

Διαβάστε ακόμα:

Εθνική καφενείου παρέλαβε ο Ρανιέρι