Ο ΤΣΑΡΟΣ ΗΘΕΛΕ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ

Η Ρωσία ήταν μεγάλη, δεν είχε ανάγκη και από μεγάλο αυτοκράτορα. Από τσάρο παικταρά. Η δύναμη του ηγεμόνα είναι η εξουσία του, το στέμμα του, όχι ο ίδιος που πιθανόν να είναι ο τίποτας. Κι όσες αδυναμίες να κουβαλάει, όλες κρύβονται πίσω από το μύθο του αξιώματός του.

Σε ηλικία 16 χρονών πάντρεψαν τον Αλέξανδρο Α', χωρίς να τον ρωτήσουν με μια 14χρονη, αριστοκράτισσα βέβαια. Ένας γάμος πολιτικής σκοπιμότητας που έκανε δυστυχείς τους δυο συζύγους και, τελικά, τους έφερε κοντά μόνον όταν πέθαναν τόσο ενωρίς τα δυο τους παιδιά.

Πέθανε η Μεγάλη Αικατερίνη και τσάρος έγινε ο Παύλος Α', ο πατέρας του Αλέξανδρου Α'. Ο ίδιος ανέβηκε στο θρόνο μετά τη δολοφονία του πατέρα του, δεν έχει αποδειχθεί ότι ήταν και ο γιος μπλεγμένος στη συνωμοσία.

Όταν ο Αλέξανδρος, τσάρος από το 1801, έμαθε ότι ο Αλέξανδρος Υψηλάντης ήθελε να ηγηθεί στην ελληνική επανάσταση τον ξήλωσε από υπασπιστή του υπουργού εξωτερικών της Ρωσίας Ιωάννη Καποδίστρια. Κι όμως, ήταν εχθρός της οθωμανικής αυτοκρατορίας και όπως η Ιστορία τον καταγράφει ήταν προοδευτικός, μεταρρυθμιστής.

Ας το δεχθούμε. Είπαμε, η ισχύς του κράτους, των εξουσιαστικών δομών της χώρας, υπερέχει και από τον ίδιο τον αυτοκράτορα. Δεν άντεχε η ρωσική κοινωνία τη φιλελευθεροποίηση που υποτίθεται επιθυμούσε ο Αλέξανδρος. Ο τσάρος, οπαδός της Γαλλικής Επανάστασης και με προοδευτικούς συμβούλους, σχεδίαζε να περάσει η Ρωσία σε, βρετανικού τύπου, συνταγματική μοναρχία.

Ο Αλέξανδρος έκανε 9 μπάσταρδα παιδιά και είχε καμιά δεκαριά επώνυμες ερωμένες. Πέθανε σα σήμερα πρώτη Δεκεμβρίου 1825.

Διαβάστε ακόμα:

Εσκομπάρ, ο θρύλος της κοκαϊνης και της μπάλας