ΡΕ, ΣΑΛΤΑ ΓΑΜΗΣΟΥ ΚΑΙ ΠΛΗΡΩΝΕ

Του ΣΤΗΒΕΝ ΑΒΡΑΜΙΔΗ

Αισθάνομαι τυχερός, που αποτελώ τμήμα του λαού. Δεν έχει σημασία η θέληση μου, αλλά το αποτέλεσμα. Κι οτι είμαι παρών, ακόμα κι όταν απουσιάζω. Τα έχω ξαναπεράσει αυτά, παλαιόθεν: Ήμουν στο Ναυαρίνο τότε, ήμουν στο Όχι του Μεταξά κι ήμουν και στην φάση του Πολυτεχνείου. Βασικά δεν ήμουν, αλλά δεν τρέχει κάστανο. Η ελληνική ιστορία είναι large. Αφού σώνει και καλά ο λαός είναι πανηγυρτζής και θέλει να πιστεύει οτι ελέγχει τις εξελίξεις, γιατί να του χαλάσει χατήρι; Έχει καμία σημασία οτι γιορτάζουμε πάντα κάτι το οποίο δεν σηματοδότησε ευτυχές γεγονός;

Όχι βέβαια. Η προσωπικότητα μας είναι σαν την μάνα του Κίτσου. Που απλά καθόταν κι έγινε τραγούδι. Σαν την δήλωση που έκανε κι ο Τσίπρας, μόλις τελείωσε η τρίτη ψηφοφορία: «Ο λαός μας σήμερα κέρδισε μια μάχη». Και ψάχνω να βρω ο πούστης, τι συμμετοχή είχε πάλι σήμερα ο λαός. Τριακόσιοι μαλάκες, τεμπελχανάδες, προσπάθησαν να εκλέξουν κάποιον που η μοναδική του αρμοδιότητα είναι να ακούει κάλαντα, κι απέτυχαν.

Εν τω μεταξύ, επειδή γουστάρω και το ποδόσφαιρο, δεν μπορώ να καταλάβω, πώς είναι δυνατόν να έρθει το σκορ 168 -132, και να θεωρείται νικητής αυτός που πέτυχε λιγότερα τέρματα. Έτσι όπως πάει ο Τσίπρας, σε λίγο θα δίνει πρωτάθλημα στην ομάδα που υποβιβάζεται. Και γιατί όχι; Συμβατός θα είναι με τις εθνικές επετείους μας, όπως προανέφερα. Που δεν τρέχει όμως και κάτι. Πεθαίνει ο πεθαμένος;

Αλλά να μην ευτελίζουμε το πόνημα. Ο λαός κατήγαγε νίκην περηφανή. Η νίκη του έγκειται οτι δεν βγήκε κάποιος Δήμας. Ο λαός δεν έκανε τίποτα φυσικά, αλλά ο Τσίπρας θεώρησε οτι το πόπολο έκανε τα πάντα. Ένα πόπολο, που από την μιά δίνει προβάδισμα στον Σύριζα, από την άλλη θεωρεί καταλληλότερο πρωθυπουργό τον Θαμαρά κι από την τρίτη, δεν θέλει πρόωρες εκλογές. Αυτά τα λένε οι δημοσκοπήσεις. Δεν τα λέω εγώ.

Βγάζετε άκρη; Ο λαός κατώρθωσε σήμερα να νικήσει τον εαυτό του. Και να κρατήσει την αντιφατικότητα του. Είδατε τι κομψά μιλάω σήμερα; Είναι λόγω των ημερών, που έχω καθαγιάσει. Μ’ έπιασε η διδασκαλία του Θεάνθρωπου κι αγαπώ όλον τον κόσμο. Ή σηκώνω τα χέρια ψηλά, όπως τα σηκώνανε τότε παλιά στο Φαρ Ουέστ. Βγάζεις άκρη με δοσίλογους ή βασανιστές, που μετά πήρανε όλοι σύνταξη εθνικής ή αντιδικτατορικής αντίτασης; Τέτοιο πουσταριό στην ψυχή, δεν πρέπει να υπάρχει πουθενά στον πλανήτη.

Ο λαός πάλι μίλησε. Και τι είπε; Και πώς το είπε; Έλα βρε. Ο λαός εκμεταλλεύθηκε αυτήν την παπάρα, που λέγεται Σύνταγμα. Και που έδειξαν ξεκάθαρα οι εκπρόσωποι του μέσα στους στάβλους του Όθωνα, οτι δεν έχουν κανένα πλάνο, καμία εθνική στρατηγική, και καίγονται μόνο για την συντεχνία τους.

Ο λαός; Ποιός λαός ρε; Κάτι ηλίθιοι παίξανε τις πιτσικουλιές και ξαφνικά οι χαμένοι, βάσει απλής αριθμητικής, γίνανε νικητές. Ποιός λαός; Πού τον είδαμε πάλι αυτόν; Βρε καλύτερα οι φοιτητικές εκλογές, που ο καθένας δίνει τα δικά του ποσοστά. Αλλά ο Τσίπρας, τι έχει να χάσει πλέον; Σε λίγο θα μετονομαστεί σε Τσίπας, έτσι όπως βιάζεται.

Αλλά στο τέλος, η λυπητερή πάντα έρχεται στον λαό. Που αφού κέρδισε χάνοντας, τι ευθύνη να έχουν τα ανδρείκελα εκεί μέσα; Ήδη την μπάλα την πήρε ο αντιφατικός αμόρφωτος. Που θα ψηφίσει πάλι, αφού είναι στο μότο «καλύτερα πλούσιος και υγιής, παρά φτωχός και άρρωστος». Και σαν γνήσιος εκδορέας είναι στην βαρειά βιομηχανία του τουρισμού. Σιγά να μην κάνει κάτι άλλο. Τσοβόλα, δώστα όλα και σιγά να μην ψάξουμε δικές μας ευθύνες. Αύριο, ο Τσίπρας θα φταίει. Γνωστό το έργο.

Καλά ναναι η δημοκρατία αλλά και η γνωστή φίρμα της πίτσας, που θα μας χαρίσει άλλη μια νύχτα χαβαλέ. Σαν την χαβαλέ απόφαση που πήρανε σήμερα οι άμοιροι κι ανάξιοι – κανείς δεν εξαιρείται – και που ανάγκασαν την Ευρώπη, να τα ξύνει. Χρωστάς κι είσαι προτεκοράτο και θα μας αναλύσεις γνώμες; Ρε σάλτα γαμήσου και πλήρωνε.

Για να τελειώνουμε και με την ροζ αριστερά, μέχρι να ξαναμπείτε στις φάμπρικες και νάστε κότες, όπως όταν περνάτε τα σύνορα. Το θέλουμε το μπουρδέλο, αλλά πλέον το θέλουμε ματάμ Ορτάνς. Ούτε μπουρδέλο δεν είστε ικανοί να στήσετε.

Βέβαια αυτά θα τα πουν στους πολιτικούς. Ο λαός πάντα θα μπορεί να ξανασυνέλθει και μετά από τη νίκη του, να ξαναδώσει κώλο, όπως τον δίνει από το 1821. Και πάντα να νομίζει οτι είναι νικητής, ενώ είναι ο αιώνια χαμένος. Η ιδιοφυία, όπως και να το κάνουμε, έχει όρια.
Υγ. Με κανά νησί χαμένο, ο λαός θα θέλει το νησί πίσω ή μια αύξηση εκατό ευρώ στην καθημερινότητα του;

Διαβάστε ακόμα:

Εκλογές με χιόνια δεν ταιριάζουν στην Ελλάδα