ΟΤΑΝ Η ΘΕΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΑΓΓΙΞΕ ΤΗΝ ΠΑΡΘΕΝΑ

Αγγελικό πρόσωπο η 14χρονη Φαίδρα. Σγουρά μαλλιά στο ξανθό της πλατίνας, μεγάλα, αστραφτερά μάτια κι ένα δροσερό τριανταφυλλένιο χαμόγελο που ακτινοβολούν τα μάγουλά της. Ετοιμάζεται για το πρώτο της ραντεβού με αγόρι, όταν μια φωνή μέσα της άκουσε να την κοροϊδεύει. “Τι να 'ναι ο ψιλοπανικός σου! Μια νεραϊδόμορφη με κορμί ιέρειας της Αφροδίτης σαν εσένα δεν ανησυχεί μπροστά στον καθρέπτη, μη φτιάχνεσαι, λοιπόν..., φόρεσε οτιδήποτε επάνω σου, όσο πιο φυσική είσαι, τόσο πιο αληθινή φαίνεσαι...”.

Ο 16χρονος Ιάσων την περίμενε στο γκρεμισμένο σπίτι, κοντά στο νεκροταφείο. Πήρε μαζί της μια ζακέτα, να προστατεύσει τα γυμνά μπράτσα της από το αγεράκι της θάλασσας, εκεί δίπλα στο κύμα, όπου θα συναντιόντουσαν.

***
Δεν πέρασε ούτε ώρα και μια Φαίδρα ντροπιασμένη και δυστυχισμένη επιστρέφει σπίτι της και κλείνεται στο δωμάτιό της. Κατάπληκτη η μητέρα της αντίκρυσε την απογοήτευση και την ταραχή της, όπως ποτέ άλλοτε την είχε ματαδεί. “Τι συμβαίνει, ψυχή μου...” της κτύπησε την πόρτα. Τα είπε όλα στην μητέρα της, παρούσα στη συζήτηση και η γιαγιά.

Της όρμηξε! Δεν την σεβάστηκε, της φέρθηκε σαν κτήνος ο Ιάσων. Αλλοιώς το είχε φανταστεί, όχι με βίαιες και νευρικές χειρονομίες να πέφτει επάνω της, να θέλει να την γδύσει..., ο χυδαίος. Που να μην έσωνε να βρεθεί μαζί του. Αισθανόταν ξεφτυλισμένη, φτηνή, όχι αυτή που θαρρούσε πως πραγματικά είναι.

“Ό, τι και να πούμε εμείς οι γυναίκες δεν θα συνεφέρουμε το κορίτσι. Άντρας τραυμάτισε την ψυχή της, άντρας θα της γειάνει το κακό. Να την στείλετε στον παππού της. Αυτό λέω, ας αποφασίσει η μάνα της...”. Αυτή ήταν η κουβέντα της Ευλαμπίας, της προγιαγιάς της Φαίδρας, στην μάνα της και στην γιαγιά της.

***
Ο παππούς Γιαννούτσος, πιο σωστά ο προπάπους της Φαίδρας, πατέρας της γιαγιάς της, ο 74χρονος, εδώ και μια δεκαετία ζει στην πραγματικότητα μόνος του, σ' ένα οίκημα στην άκρη του απέραντου κτήματος της οικογένειας. Περπατάει πρωί και απόγευμα στο δάσος, ψαρεύει με τη βάρκα του, γράφει τις σκέψεις του και πίνει, πάντα μόνος του, το ουίσκυ του τα βράδυα. Άντε μια φορά στο μήνα να ανηφορίζει στην κεντρική τριόροφη οικία που διαμένουν όλοι οι άλλοι μαζί, η κόρη του, η κόρη της κόρης του, οι γαμπροί του και η κυρά του.

“Ξέρεις ότι ο παππούς σου σε συμπαθεί, θα πρότεινα να τα πεις μαζί του, γι' αυτό που συνέβη με τον Ιάσωνα, το παληόπαιδο, και δεν του φαινόταν καθόλου... Είμαι σίγουρη πως θα είναι ωφέλιμο ό,τι σοφό βγει από το στόμα του παππού μου...”. Αυτά της είπε η μητέρα της Φαίδρας.

***
- Γεια σου παππού!..., αιφνιδίασε η Φαίδρα τον Γιαννούτσι.

“Καλώστηνα...”. Ο καλογυμνασμένος άνδρας είχε ήδη αρχίσει να ετοιμάζεται για αναχώρηση. “Φεύγω για ψάρεμα, μικρή μου γοργόνα. Έρχεσαι μαζί μου ή επιστρέφεις στο κονάκι σου...”.
-Έρχομαι!

Επιστροφή μετά από δύο ώρες. Το κορίτσι απόλαυσε την παρέα με τον παππού της, ήταν μια μικρή αποκάλυψη, όσο μπορούσε να φανταστεί τον τρόπο ζωής που ζούσε αυτός ο ηλικιωμένος άνδρας, που δεν φαινόταν γέρος, παρά τα 60 χρόνια διαφοράς που τους χώριζαν.

Ήταν πια αργά. Κι όχι η κατάλληλη στογμή να μιλήσουν για το πρόβλημά της, την ανοικτή πληγή που της άνοιξε το παρθενικό της ερωτικό ραντεβού. Η μάνα της, όπως και η γιαγιά της επέμεναν να επισκεφθεί τον παππού Γιαννούτσο, να του εξομολογηθεί το συμβάν με τον Ιάσωνα. Μετά από πολύ καιρό έμαθε, όπως της είπε η ίδια η μάνα της, ότι φοβόταν μην της μείνει “κουσούρι” σ' όλη τη ζωή της. Συμβαίνει σε πολλές γυναίκες, να αφήνει επάνω τους τα ίχνη του το ''πρώτο ραντεβού'', στην περίπτωση που δεν καταλήγει όπως το είχαν ρομαντικά φανταστεί.

***

“Είσαι τυχερή!...” την αιφνιδίασε ο παππούς Γιαννούτσος, όταν του εξιστόρησε τι συνέβη με τον Ιάσωνα.

-Τυχερή;

“Πολύ τυχερή! Γιατί πολύ μικρή, στα 14 κιόλας, άσχετο αν είσαι ήδη στην πρώτη ηλικία της ολοκληρωμένης γυναίκας, πήρες το μάθημά σου. Τι είναι αυτό που θέλει ένα αγόρι. Να κάνει σεξ, όχι έρωτα με το κορίτσι που του αρέσει. Μην τα βάζεις με τον Ιάσωνα, 16 χρονών είναι, πιτσιρίκι ακόμα, δεν γνωρίζει πως να φερθεί και να σε κάνει να νοιώσεις ερωτικά, με συναίσθημα και τρυφερότητα, αλλά και να ευχαριστηθείς την επαφή μ' εκείνον. Ούτε να καταδικάζεις τον εαυτό σου, γιατί και από σένα λείπει η πείρα, να του δείξεις με τον τρόπο σου πως εκείνος όφειλε να συμπεριφερθεί, χωρίς βέβαια να του το ζητήσεις, χωρίς να του κάνεις μάθημα”.
Ώστε έτσι, λοιπόν, σκέφθηκε η Φαίδρα. Είμαι ανόητη, που καταστεναχωρήθηκε από την... ''ασχετοσύνη'' του Ιάσωνα. Που περίμενε από ανήλικο παιδαρέλι να της δώσει αυτό που τόσο δυνατά επιθυμεί να γνωρίσει. Το κορμί μου, η ύπαρξή μου όλη αποζητά τον άνδρα, όχι κάποιον άλλον Ιάσωνα.

“Λάθος θα ήμουν εγώ αν έλεγα ότι οι 999 στους χίλιους ανθρώπους είναι πράγματι έτοιμοι όταν πρωτογνωρίζουν τον έρωτα...” της λέει ο προπάππους της. “Το σωστό είναι ότι και οι χίλιοι στους χίλιους πριν ακόμα μάθουν να κάνουν το σταυρό τους μπαίνουν στο ναό να προσκυνήσουν το Θεό...”.

-Τον Θεό, ποιον Θεό, παππού;

“Ένας είναι ο μέγας, ο αληθινός και ακατανίκητος Θεός, ο Έρωτας. Θαρρείς, μικρή μου, ότι ο άνθρωπος μπορεί να κάνει ζάφτι τον Θεό που δεν δαμάζεται, και αγνοεί τη λογική και σε παρασύρει με την ευτυχία του για να σε τυρρανάει μετά τη δυστυχία που σου προκαλεί. Στα 14 χρόνια, λένε οι σοφοί, ξεμυτάει το άνθος το ερωτικό και χρειάζεται κάποιο μεγάλο διάστημα για να απειληθεί από τα αγκάθια γύρω του τούτο το άνθος...”.
***
Κάθε μέρα σχεδόν η Φαίδρα επισκέπτεται τον προπάπου της. Εκείνη η αποτυχημένη συνάντησή της με τον Ιάσωνα είναι τόσο ξεχασμένη, όσο και το ίδιο το αγόρι, ο γιος της καλύτερης φίλης της μητέρας της.

Μια ημέρα ο Γιαννούτσος της είπε κάτι που την μαρμάρωσε: “Μη ξανάρθεις, Φαίδρα. Γνωρίζεις πια την αρχέγονη δύναμη της ομορφιάς σου..., είναι ικανή να παραλύσει τα μέλη κάθε αρσενικού... καλή σου νύχτα...”.

Η Φαίδρα δεν επέστρεψε αμέσως στο σπίτι της. Τι ήταν αυτό που της είπε ο προπάππους της; Ότι η παρουσία της προκαλεί τον ερωτικό πόθο ακόμα και σ' αυτόν. Αυτό δεν της είπε; Άρχισε να περπατάει στην παραλία, δίπλα στα κούφια βράχια, καταφύγια ίσως κάποτε πειρατών. Έφθασε μέχρι το νερόμυλο, στο ύψος του ψαρότοπου του Γιαννούτσου. Αν την ακουμπούσε στο στήθος ο προπάππους της, αυτός ο άνδρας, είναι μια σκέψη που της προκαλεί έξαψη, η θερμότητα της οποίας αδιαφορεί από το κτύπημα των κυμάτων στις θαλασσινές μικροσπηλιές.

 

 

 

Διαβάστε ακόμα:

Ηταν η νεράιδα του πριν την κανει δική του