JE SUIS CHARLIE

«Αλλάχ ακμπάρ» αναφώνησαν τα δύο αδέλφια και άρχισαν να γαζώνουν με το καλάσνικωφ όσους πρόλαβαν.

«Αλλάχ ακμπάρ» σημαίνει Ο Θεός είναι μεγάλος. Αν ήταν μικρός ο Θεός, κάποιος θεούλης της πλάκας, δεν θα σκότωναν 12 ανθρώπους ο Σερίφ και ο Σαίντ Κουασί, σα σήμερα, πριν από δύο χρόνια, όταν μπουκάρησαν στα γραφεία του σατιρικού περιοδικού Charlie Hebdo.

Έτσι είναι. Ο Θεός είναι μεγάλος. Και επειδή είναι μεγάλος δίνει την εντολή. Όπως και συμφωνεί για κάθε φονικό που γίνεται χωρίς την άδειά του, αλλά έχει υψηλό σκοπό. Μεγάλο σκοπό.

Σοκαρίστηκε το σύμπαν στις 7 Ιανουαρίου το 2015 από την τρομοκρατική αιματηρή επίθεση των αδελφών Κουασί στο Παρίσι. Οι αντιδράσεις του κόσμου, ανώνυμων ανθρώπων, εκατομμύρια ανθρώπων, ήταν αληθινά συγκλονιστικές. Βουβές. Αντιδράσεις δίχως ίχνος μίσους, εκδίκησης. Επιθυμίας για τιμωρία. Για ανταπόδοση. Και ποια ήταν η επόμενη σελίδα του έργου;

Στις 13 Νοεμβρίου το 2015, πάλι στο Παρίσι ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός ξανακτύπησε, με 130 νεκρούς! Κανένας δεν είναι σίγουρος, όσα μέτρα ασφαλείας και πρόληψης παρθούν, ότι κι αυτό που ακολούθησε στη γαλλική πρωτεύουσα, σε μιά άλλη πόλη, θα είναι το τελευταίο κτύπημα. Όπως δεν ήταν το πρώτο εκείνο στα γραφεία του Charlie Hebdo.

Όλοι στην Ευρώπη έλεγαν Je suis Charlie. Όλοι είμαστε στόχος των τρομοκρατών. Ο καθένας απ' εμάς θα μπορούσε να ήταν ένας από τους 12 δημοσιογράφους, σκιτσογράφους του εβδομαδιαίου περιοδικού. Ποια, όμως, αξία έχει κι αν η Ευρώπη όλη ενωθεί οικονομικά, πολιτικά, συναισθηματικά, ιδεολογικά, όταν… «Αλλάχ ακμπάρ»; Όταν ο Θεός είναι μεγάλος.

Κανένας δεν μπορεί να τα βάλει με τον Θεό. Με τη μαστούρα που βαράει τον άλλον όταν επικοινωνεί με τον Θεό, όπως ο ίδιος έχει ζωγραφισμένο στο κεφάλι του μέσα τον Θεό. Όταν αρνείται ότι ο Θεός είναι όλων, όταν κτίζει τον Θεό όπως βολεύει τη φανατίλα του.

Je suis Charlie από τη μία, Αλλάχ ακμπάρ από την άλλη. Ντέρμπυ δίχως διαιτητή και νικητή.

Διαβάστε ακόμα:

Οταν η Ελλάδα άνοιξε τα πόδια στην Αγγλία