Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ

Όταν ήταν πιτσιρικάς ο Πωπός, όπως λέμε ο Τοτός, του έλεγε ωραία παραμυθάκια ο παππούς του και ο εγγονός τα φχαριστιότανε. Σα μεγάλωσε ο Πωπός άκουγε πλέον τον παππού του να του λέει ψέματα, όμως και πάλι τα φχαριστιότανε. Ότι ο Πωπός είναι ωραίος, ότι αξίζει πολλά και ότι γι' αυτόν είναι έτοιμος να κάνει τα πάντα ο παππούς.

Στα 18 του ο Πωπός δίνει εξετάσεις να μπει στο πανεπιστήμιο και ο παππούς κάνει τη μεγάλη υπόσχεση. Αν περάσεις στο πανεπιστήμιο θα σου δωρίσω μια μερσεντές. «Και πού
θα τα βρεις τα λεφτά, παππού, εσύ που δεν έχεις μία;» απόρησε για πρώτη φορά ο Πωπός.

-Θες να σου πω πού θα τα βρω τα λεφτά; Μη στεναχωριέσαι, μπες εσύ στο πανεπιστήμιο κι εγώ δεσμεύομαι να σου αγοράσω τη μερσεντές.
«Όχι, πρώτα να μου πεις πού θα βρεις τα λεφτά...».
-Θα σου πω. Έχεις ακούσει κάποιον Σόιμπλε; Κάποια Μέρκελ; Αυτοί θα μου δώσουν τα λεφτά, κορόιδο Πωπέ.

Ο αποδυτηριάκιας δεν λέει παραμύθια, λέει γεγονότα. Η ιστορία είναι αληθινή. Πράγματι ο Πωπός εισήχθη στο πανεπιστήμιο και γεμάτος χαρά και ελπίδα έτρεξε να αναγγείλει
το νέο στον παππού του, που τον βρήκε σκεπτικό.

«Τι συμβαίνει, παππού; Τι θα γίνει με την μερσεντές;».
-Δεν φταίω εγώ, αγόρι μου. Ο κουτσός φταίει.

Επειδή, όμως, μιλάμε για τον Πωπό, όπως λέμε για τον Τοτό, γι' αυτό ο εγγονός δεν είπε στον παππού: «Δεν γαμιέσαι, ρε, παππού; Εσύ κι όχι ο ανάπηρος μου είχες υποσχεθεί το αμάξι...».

Διαβάστε ακόμα:

Δώρον άδωρον οι βροχές στη χώρα της σπατάλης