ΤΡΥΠΙΟ, ΔΙΕΘΝΩΣ, ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΠΙΛΟΤΩΝ

Γράφει ο Ισαάκ Διαμαντίδης

Το έλλειμμα ανάμεσα στην παγκόσμια προσφορά και τη ζήτηση πιλότων αναγκάζει πιθανότατα πολλές αεροπορικές εταιρίες να κάνουν τα στραβά μάτια όσον αφορά την επιλογή με εξαντλητικά κριτήρια χειριστών για τα αεροπλάνα τους.

Ήρθαν στα χέρια μου στοιχεία του 2011 που δείχνουν ότι λόγω της ταχύτατης ανάπτυξης των αερομεταφορών, το ετήσιο έλλειμμα στην «παραγωγή» πιλότων ανέρχεται σε 8.000 άτομα. Δηλαδή, ενώ οι ετήσιες διεθνείς ανάγκες ανέρχονται σε 23.000 άτομα, οι σχολές παράγουν μόνο 15.000.

Παρουσιάστηκε έτσι το φαινόμενο ένας 28χρονος χειριστής, ο Αντρέα Λούμπιτς να κουμαντάρει αεροπλάνο με 150 ψυχές, έχοντας στο ενεργητικό του μόλις 630 ώρες πτήσης. Το όριο αυτό μπορεί να συμπληρώσει ένας ιπτάμενος το πολύ μήνες μέσα σε έξι μήνες, δηλαδή όσους χρειάζεται ένας δραστήριος υπουργός Εξωτερικών, ένας πολυταξιδεμένος επιχειρηματίας.

Πρόκειται για λιγότερες από τρεις ώρες την ημέρα. Το πιο σημαντικό, όμως είναι ότι ο συγκυβερνήτης του μοιραίου Airbus είχε νοσηλευτεί σε ψυχιατρική κλινική και οι ειδικοί ψυχολόγοι τον είχαν κρίνει μη ικανό για πτήση. Οπότε τι να κουβεντιάζουμε.

Διαβάστε ακόμα:

Ενας επίκαιρος διάλογος 2500 ετών!